Ooit ga ik denk ik nog eens een boek schrijven over mijn leven. Het enige wat ik me nu nog afvraag is, is het voor een buitenstaander net zo leuk om te lezen als voor iemand die me kent? Hoe ik daar zo opeens bij kom? Op een dag maak je soms van die toffe, bijzondere of grappige dingen mee. Juist die kleine dingetjes maken dat ik daar zo af en toe bij stil sta.
Hardloop avonturen
Zo loop ik dus een paar keer in de week hard. Ik vind het heerlijk om te sporten en het is een van de weinige dingen waarbij ik mijn hoofd helemaal leeg kan maken en eventjes stop met denken.
Op zich ook niet zo gek dat je eventjes niet meer kan nadenken als je lekker aan het hardlopen bent en er plotseling een venijnig blaffende chihuahua bijna aan je enkel hangt. Een paar seconden schoten er nog wat gedachten door mijn hoofd.
1: je gaat toch niet wegrennen voor zo’n ini mini hondje!
2: Maar als ik hem schop (alleen ter verdediging van mijn enkel natuurlijk) dan overleefd ie het misschien niet.
Oftewel, dat werd sprinten! En dat hondje ging nog best hard joh! Gelukkig gaf ie het na een paar honderd meter op. Ik kon over gaan tot een jog-tempo om even bij te komen. Ik heb nog wel een paar keer achterom gekeken of er niet ergens een baasje achter een boom of struik helemaal plat lag van het lachen, want het zal er niet heel erg stoer hebben uitgezien…
Nog amper bijgekomen van dit avontuur liep ik vervolgens richting de dijk, volgens mijn vaste route. Ik vind het altijd heerlijk om daar wat trappen op en af te rennen. Fanatiek rende ik de trap af en voor ik het goed en wel besefte, stond ik oog in oog met een man met pijl en boog. Of eigenlijk alleen met de pijl, want of het nou per ongeluk was of expres, die man richtte zijn pijl opeens op mij. En ik kan jullie verzekeren, het was niet Cupido. Ik moest een beetje lachen van de schrik maar ook daar heb ik maar weer een sprintje ingezet. Waarom die man daar nou precies met pijl en boog aan het schieten was, is mij nog steeds een raadsel.
Mijn ronde zat er bijna op, toen ik een man op de fiets zag zitten die, een vermoedelijk toevallige voorbijganger die zijn hond uitliet, een passage voorlas uit de bijbel. Dat kom je ook niet elke dag tegen. De honden-uitlater luisterde ogenschijnlijk respectvol en geduldig naar de man op de fiets. Bijzonder om te zien! Ik kan moet toegeven dat ik mijn laatste sprintje, heb ingezet en in een rechte streep naar huis ben gerend. Ik had mijn portie bijzonderheden wel even gehad. En een recordtijd gelopen!
Morgen mijn eerste Yoga-les. Ik ben benieuwd wat ik daar allemaal ga meemaken…
