In het oude China, leefde eens een wijze Tao-meester met drie leerlingen in een afgelegen tempel. Eens in de zoveel maanden, trokken ze met z’n allen naar de stad om er proviand en goederen in te slaan.
Op een van deze tochten, hielden ze even halt bij een veld dat volkomen overwoekerd werd door onkruid. De wijze merkte op: “Dit veld is als de menselijke geest dat in beslag genomen wordt door allerlei negatieve gedachten. Vertel me eens, wat is volgens jullie de beste manier om zich van dit onkruid te ontdoen?
Zorg ervoor dat negativiteit niet terug kan keren
De eerste leerling antwoordde snel en gezwind: “Trek het onkruid met je handen uit de grond. Zo moeilijk is dat toch niet?”
De tweede leerling was het er niet mee eens en reageerde: “Dat is niet erg effectief. Kijk eens hoeveel onkruidsoorten er zijn. Daarenboven is het werk zo intensief dat je steeds maar een beetje kunt doen. Volgens mij kun je maar beter gereedschap gebruiken, een schop of schoffel bijvoorbeeld. Zo kun je in dezelfde tijd meer doen en vergt het bovendien niet zo’n grote inspanning.”
De derde leerling schudde zijn hoofd: “Zelfs dat is niet effectief genoeg. Kijk toch eens hoe groot dit gebied is. Zelfs met allerlei hulpmiddelen, zal het nog een eeuwigheid duren en het blijft hoe dan ook een lastig en moeilijk karwei. De beste manier is vuur. Besproei het veld met brandstof en zet het nadien in lichterlaaie. Het vergt weliswaar enige moeite maar eens in de fik, kun je vanop een afstand toekijken hoe het vuur al het werk doet.”
De wijze glimlachte goedkeurend: “Jullie hebben drie uiteenlopende maar interessante antwoorden gegeven. We zullen nu onze terugtocht verder zetten, maar ik wil dat jullie toch nog eens goed en diep nadenken over de geopperde oplossingen.”
Maanden gingen voorbij en al snel werd het weer tijd om met z’n allen naar de stad te trekken. Opnieuw stond het gezelschap even stil bij het overwoekerde veld van weleer. De boeren hadden er ondertussen een rijstveld van gemaakt.
De wijze wendde zich tot zijn leerlingen en zei: “Dit is de reden waarom geen enkele van jullie oplossingen de beste was.”
“Wat was er dan mis met onze oplossingen, meester?” vroeg de eerste leerling nieuwsgierig.
“Het waren allemaal slechts tijdelijke maatregelen. Het onkruid zou steeds weer terug groeien. De enige manier om dat te voorkomen bestaat erin het onkruid te verdrinken en te vervangen door iets anders, door rijst bijvoorbeeld. Zo ook voor de menselijke geest, het volstaat niet om negatieve gedachten te verwijderen door een zondvloed van berouwvolle tranen, je moet er ook positieve gedachten voor in de plaats stellen. Dat is de enige manier om ervoor te zorgen dat negativiteit nooit meer kan terugkeren.”
Waar je je op richt dat groeit… Ik waardeer het als je bovenstaand verhaal wilt delen. Dank je.
Ja, wat je zaait, zul je oogsten. Prachtig verhaal. Kreeg er tranen van in m’n ogen. Het is voor mij moeilijk om positiviteit vast te houden. vandaar dat ik me nu opgeef voor de 365 dagen positiviteits-cursus. Ik kan wel weer een boost gebruiken 🙂 Djw voor je inspirerende onderwerpen 🙂
Ja, die negatieve gedachten komen vanzelf, en na bewustwording ga ik anders denken!!
Wat zit er een waarheid in het verhaal.En wat geven we die negatieve gedachten en gevoelens toch de ruimte. Dat gaat meestal vanzelf. En voor positieve gedachten moeten we zo een moeite doen, Merkwaardig he?
Mooi verhaal en het komt bij mij ook echt binnen. Ik laat (soms) nog te veel ruimte voor negatieve gedachten en gevoelens….