Ik ben totaal overprikkeld....
Er zijn zo van die periodes dat niks lijkt te lukken. Ik zit nu al een aantal weken in zo’n fase dat ik mijn stinkende best doe, maar zonder dat het überhaupt ook maar bij benadering, het gewenste resultaat oplevert.
- Ik heb een strakke huishoudelijke planning gemaakt, zodat de week rond alles aan de beurt is geweest. (Mijn ‘go-with-the-flow- tactiek ontaarde in een huishouden van Jan Steen. Vervolgens plan ik daarbij wat extra, grote, klussen die nou eenmaal een paar keer per jaar ook moeten gebeuren en het gaat dus mis. Vervolgens komen daar wat ingelaste spoed afspraken bij de orthodontist bij, enkele verjaardagen en dergelijke, bingo!
- Ik train al vanaf september vorig jaar op een rondje hardlopen van 5 km (!) , 3 x per week, en het lukt me nog steeds niet aaneengesloten! Nog steeds moet ik minimaal 1 tot 2 keer toe een stuk wandelen. En er zijn dagen bij dat dat zelfs niet lukt…..Grrr, en dan al die blije berichtjes op Twitter van @loopmaatjes: ‘lekker relaxed 10 km rondje gelopen vanochtend #happyrun # loverunning ‘. Zo frustrerend!
- Nou was dat hardlopen vooral bedoeld om meer energie te genereren. Dat is ook wel gelukt moet ik zeggen. Ik voel me de hele dag fit als ik de ochtend begonnen ben met even zweten, en het werkt sowieso de hele week wel door. (Als mijn gewrichten niet teveel protesteren, want dat gebeurt ook nog al eens). Een ander gewenst neven effect van het hardlopen, gewichtsverlies, blijft echter uit. Ik ben me de hele dag bewust van wat ik eet en drink, en ik ken inmiddels alle do’s en don’t’s uit mijn hoofd. Maar ergens gaat het toch niet helemaal goed. Mijn gewicht zit helemaal op ‘slot’.
- Alle nieuwe menu concepten zitten in mijn hoofd, en op het moment-supreme sta ik voor de lunch toch weer boterhammen te smeren, omdat ik even geen tijd heb (gun, wil, zin in heb) om een salade in elkaar te draaien. Op het einde van de middag sta ik radeloos voor de koelkast en voorraadkast: ’wat eten we vandaag?’ En verval ik toch wel weer heel gemakkelijk in bekende, traditionele gerechten. Vers en gevarieerd, niks mis mee, maar Paleo-proof of koolhydraatarm, zelden.
- Grootse ideeën heb ik waar ik over wil schrijven. Het is ook mijn grote wens en intentie om schrijven een steeds grotere plaats in mijn weekbesteding te geven. Maar zelfs dat lukt even niet! Als ik al zover ben dat ik eindelijk een paar uren achter elkaar vrij gereserveerd heb voor schrijven, zit ik inspiratieloos tegen een blanco Word pagina aan te kijken. Help!!
- Een boekenplank vol met nog te lezen boeken, allemaal popelend om ge-reviewed te worden……In hemelsnaam, wanneer???
- Mijn prachtige tuin vraagt om mijn groene vingers, lonkend met zijn diverse terrasjes, mij uitnodigend om te komen zitten en te genieten van een kopje koffie en een boek in de zon. En alles was nog ternauwernood lukt, is om te zorgen dat het onkruid uiteindelijk niet boven de sierbeplanting uitkomt.
- Allerlei gezellige, sociale afspraken, waar ik maar niet van kan genieten en die alleen maar heel veel energetische ‘smog’ veroorzaken bij mij.
- Alle jurkjes die ik online heb besteld, konden linea-recta weer retour, ik vond het allemaal niks!
Tot zover mijn klaagzang, want ik kan nog wel even doorgaan, maar ik ben bang dat je als lezer afhaakt (als dat al niet gebeurd is, sorry). In ieder geval heb ik het punt bereikt dat er geëvalueerd moet worden; ‘wat gebeurd hier?’ Wil ik teveel? Ben ik te veeleisend? Ben ik ongeorganiseerd? En uiteindelijk kwam ik tot de volgende, eigenlijk niet eens zo verrassende conclusie:
Ik ben totaal overprikkeld!
Elke vorm van ‘flow’, van een gezonde energie stoom, is volledig geblokkeerd, omdat ik geblokkeerd ben. Daarom kost alles moeite, daardoor gaat niets ‘vanzelf’. Daardoor kost het mega veel energie op het moment dat ik, dan maar nog beter mijn best ga doen om het wél voor elkaar te boksen.
Heel mijn systeem zit in de defensie, om een nieuwe overload aan prikkels te voorkomen. Maar ik blijf maar prikkels toevoegen, d.m.v. activiteiten, agenda punten en vriendelijk alle sociale verplichtingen nakomen.
Waar ik behoefte aan heb is STILTE! Stilte is de zuiverste vorm. Alleen zijn, geen prikkels, geen geluid, geen verplichtingen, geen ‘moeten’, geen beschikbaarheid voor niets of niemand.
Als volbloed HSP-er zou ik toch onderhand moeten weten dat stilte een primaire levensbehoefte is voor mij. Ja, wéten doe ik het wel, er naar handelen blijkt nog een serieus aandachtspunt. Om mijn energie voorraad op peil te houden is het nodig om op regelmatige basis stilte in te passen. Net als vaste eetmomenten. Zo houd ik de stroom gaande. Maar wat doe ik feitelijk: ik ‘honger’ mezelf compleet uit op dat gebied, heel mijn systeem gaat dus over op een soort suvival-modes, alleen de vitale functies doen het nog en alles wat het leven ‘jeu’ geeft valt prompt uit.
En zoals het gaat met echte honger, uiteindelijk ben je niet te stoppen als het dan eindelijk weer kan. Een uurtje stilte is niet meer toereikend, het liefst ga ik nu drie weken op Yoga-retrait ergens in Zuid Frankrijk! Dat zou mijn overprikkelde en, duidelijk vermoeide, fysiek erg goed doen. Maar helaas behoort dat niet tot de mogelijkheden.
Terug naar de basis dan maar, als het niet kan zoals het moet, dan moet het maar zoals het wél kan! Pas op de plaats; die vliegenpoepjes op de ramen blijven maar lekker een paar dagen langer zitten (zenuwachtig zoemende vliegen tegen raam zijn trouwens erg prikkelend!).
Hardlopen slaan we maar een keertje over, ik ga lekker genieten van een stukje aardbeigebak vanmiddag op een verjaardag. In neem gewoon een mini-vakantie van mezelf. Ik doe afstand van mijn aller strengste baas, mezelf.
Ik ben even niet beschikbaar voor spoedklussen en andere dringende zaken. Volgende week pakken we de draad gewoon weer op, even nog wat nieuwe items in mijn agenda bijschrijven: ‘Stilte moment’.
Is dit verhaal voor jou herkenbaar?
Als overprikkeling vaak voorkomt ligt overspannen worden en uitgeput raken op de loer.
Overprikkeling kun je voorkomen. Hoe? Door te zorgen dat het niet zover komt, dat de prikkels niet de kans krijgen te gaan stapelen. Als je genoeg rust inbouwt en jezelf geeft wat je nodig hebt i.p.v. steeds klaar te staan voor een ander ten koste van jezelf.
De beste tijd om te ontspannen is wanneer je er geen tijd voor hebt.
Vind je dat moeilijk? Ik heb een e-boek voor je gemaakt met survival tips welke je hieronder kunt downloaden.
Pfoe net of ik mijn eigen verhaal lees. ..heel herkenbaar! Maar het stelt me ook een beetje gerust dat ik niet de enige ben die het zo ervaart
Fijn om te lezen dat het zo herkenbaar is voor anderen, voel me er echt door gesteund. Dank jullie wel voor jullie reacties.
Liefs,
Yolanda
Mijn fase is voorbij…..zit middenin de FLOW. Heerlijk (ja, dat wil je niet horen Yolanda). Je verhaal schetst wel heel veel perfectionistische trekjes. Ik moet lopen…ik moet huishoudschema..ik moet…etc. En wist je dat als je hormonen uit balans zijn je op je voeding kan letten wat je wilt, kan rennen tot je er bij neervalt…maar dat je gewicht dan toch echt niet naar beneden wil? En dat hoe meer je je best doet het dan slechter gaat? Als runningtherapeut leer ik mensen dat lopen leuk en ontspannen kan zijn (dus niet focussen op 5 km.) en als trainer hormoonfactor en stresscounselor weet ik dat voeding, beweging en stress met elkaar in balans horen te zijn en dat de een niet los staat van de ander. Nog meer tips nodig? Geef ze graag.
Linda, ik ben bang dat je de spijker op zijn kop slaat! Perfectionisme is mij niet vreemd, hormoonproblemen is een terug kerend thema in mijn vruchtbaar bestaan, ik ben erg stress gevoelig (HSP) En wat betreft het lopen ben ik inderdaad teleurgesteld in mijn fysieke capaciteiten en word ik nu gedwongen gewoon heel goed te voelen wat wel kan en niet kan om het plezier in lopen niet te verliezen.
Klinkt alsof ik wel wat adviezen en tips kan gebruiken nietwaar? 🙂
Liefs,
Yolanda
Ik zit er zelf midden in (zware burnout) en o wat is het moeilijk!
Voor ik het weet zit ik al weer in de “snelle” flow .. waar ik het meest last van heb ik dat als ik teveel op mijn hals gehaald heb gesprekken niet meer binnenkomen ik kan dus ook niet de hele dag doorgaan met afspraken maken.
Wat ik nu doe is s’ochtends een lijstje maken met alleen echt noodzakelijke “klussen” met boven aan de klus waar ik het meest tegen op zie en tussendoor even rust nemen.
Het afstrepen helpt en geeft overzicht en rust.
Omdat er veel te werken valt aan mijn levensstijl ben ik vandaag begonnen met doelen stellen.
1 doel per week want natuurlijk komen er wel honderden boven!
Dit doe ik via http://www.mijndoelenstellen.nl/ echt een aanrader!! Neem eens een kijkje zou ik zeggen.
Zelf wil ik ook een website gaan maken tav mijn ontwikkelingen want ik ben nu 44 en het wordt hoog tijd voor positieve veranderingen!
Rust in mijn hoofd!
Liefs Jet.
Heel herkenbaar!
Soms is het verwarrend, wat doe je in een flow en wat doe je omdat je denkt dat het moet. Als je denkt alle dingen die je gedaan wilt hebben te plannen, om daarna weer de rust te vinden kom je bedrogen uit. Het is de wet van aantrekkingskracht, want zodra je klaar bent en denkt dat je alles hebt gedaan, komt het volgende probleem weer om de hoek kijken. Na mijn burn-out werd me dit heel duidelijk. Je voelt weer wat energie, en er wordt weer aan je getrokken. Alsof het universum weet dat je weer iets kan hebben. De vraag is dan, hoe er dan mee om te gaan en naar jezelf luisteren. Wie zijn probleem is het, en waarom moet iets. Vaak maken wij dingen wat niet ons probleem is, tot ons probleem. Het stukje hier geschreven over de vuilniswagen is dan heel toepasselijk, we laden het ongemerkt dingen van anderen bij ons in.
Proberen jouw eigen flow te houden, is belangrijk voor een Hsp’rs. Ik vraag me dan ook regelmatig af; voor wie doe ik datgeen wat ik doe. Zo wil ik ook dolgraag 5 kilometer achter elkaar hardlopen, zonder pauze, en ook bij mij lukt dit na 2 maanden nog niet. Tot ik me ging afvragen voor wie doe ik dit, want uiteindelijk ging het mij bij het lopen om de ontspanning. Ik was dus aan het lopen, maar niet meer bezig met het uiteindelijke doel ervan; ontspanning. Ongemerkt had ik het doel ontspanning vervangen voor het doel prestatie; 5 kilometer achter elkaar lopen.
Dus…wil je je eigen flow behouden, dan betekend dit regelmatig kijken naar wat je doet en waarom je het doet. Zelfreflectie.
Ben het met je eens Esther. Je hebt het goed verwoord….mensen gaan snel van de ene prestatie naar de andere. Omdat ze dat zo gewend zijn.Dat voelt fijn. Super knap dat je je gerealiseerd hebt dat je eigenlijk begonnen bent met het hardlopen voor de ontspanning. Een stapje terug, focus op ontspanning en ‘buiten’ zijn en lekker bewegen. Tijd en afstand maakt niet uit en ja dan…echt waar kan je ervan genieten. Ontspanning door Inspanning Yolanda.
en wacht rustig af op je 2de magazine hoor 😉 dan maak ik er weer een mooie foto van!!!!! en zal ik delen op instagram!
Leuk! Je maakt zulke mooie foto’s, Suzanne. Daar ben ik jaloers op ;-)!
ben er stil van…
DIT IS ZOOOOOO HERKENBAAR!
Iedereen heeft wel eens een periode dat het allemaal wat minder lekker gaat en dan juist dan denk je vaak dat het bij anderen allemaal perfect loopt. Nou dus ook niet.Als ik zo’n fase heb dan probeer ik lief te zijn voor mezelf en te doen waar ik zin in heb….de klusjes wachten maar of die doe ik in de ochtend (het hoognodige) zodat ik’s middags kan doen wat ik wil. Met mijn zoontje leuke dingen doen.relaxen bij het ijsselmeer… tot er weer een tijd komt waarin ik wel de energie heb om dingen aan te pakken. Vorig jaar bijna burn out gehad en daardoor nu heel blij dat ikweer kan genieten van dingen en daarom laat ik mezelf ook genieten. Ik zou zeggen laat de boel de boel tot je weer opgeladen bent en zoek een manier om jezelf weer op te laden. Ik hoop dat je snel weer lekker in je vel zit! Liefs Katinka
Ha ha , heel leuk geschreven en herkenbaar. Ben op dit moment een beetje stilgevallen. Probeer niet te veel meer te plannen. Er is thuis op het erf nog zoveel te schilderen en andere klusjes. Maar kom tot niets. Doe alleen wat moet. Hopelijk is het een fase!!
Yolanda, mooi geschreven, dus op dat vlak zit je toch minder vast dan je denkt 🙂
Toch heel herkenbaar, zit momenteel ook in zo’n fase…
Dus boek maar die vakantie!
Ach jeetje. .praat me er niet van. Ik ben nog steeds herstellende van een burn-out en bovenstaande is dus heel erg herkenbaar. Wat voor mij wel een beetje helpt is het motto “niets moet, alles mag”.
Ik weet niet wat je thuissituatie is, maar misschien kunnen mensen om je heen je ergens mee helpen? Boodschappen, die stomme ramen, even een stofzuiger door je huis..(Ja ik weet het, anderen om hulp vragen is moeilijk. .). Als iets te veel lijkt om het te doen; doe dat dan ook maar even niet. Alles op zn tijd.
Bedenk je van alles wat je je voorneemt; 1) is het noodzakelijk dat het gebeurt? 2) moet het nu? 3) kan iemand anders het ook?
Wat betreft het hardlopen; is het echt wel je ding? En zo ja, heb je al eens geprobeerd om even een flink eind terug te gaan in je schema? Misschien vraag je op dit moment gewoon te veel van je lijf..
Ik wil je in ieder geval even heel veel sterkte wensen..!
Dank je Ilse, ik vraag soms inderdaad teveel van mezelf. Komt ook allemaal weer goed. Liefs,Ýolanda
Hallo Yolanda. Als je al zo lang probeert te hardlopen en het ‘beklijft’ steeds maar niet, is hardlopen dan wel iets voor jou? Je doel is meer energie genereren. Is er niet iets anders dat beter bij jou past, waarmee je dat doel ook bereikt en waar je nog blij van wordt ook?
Bijv. met de hond wandelen? 🙂
Hoi Monique, met de hond wandelen zit al in het dagelijks pakket, en is inderdaad heel ‘helend’. 🙂
Pffffffffffff zo herkenbaar!!!!