Vandaag geef ik vooral aandacht.
Vanochtend word ik gebeld door het verpleeghuis waar mijn schoonvader ligt dat het niet zo goed gaat en in de middag word ik teruggebeld of ik langs wil komen.
Ik ga eerst langs mijn schoonvader die helemaal niet bewust is van zijn omgeving. Ik blijf even bij hem zitten en dan komt er een man langs in de rolstoel die duidelijk om een praatje verlegen zit. Ik begin te praten en vraag op een gegeven moment: “wat vind u nu het leukste in uw leven”. De man zijn ogen gaan glimmen en hij begint een heel verhaal over zijn werk. Dan komt de dokter binnen of ik over 15 minuten even op gesprek wil komen.
Ik ga op de gang even wachten en er komt een vrouw aan, achter de rollator. Er staat op de gang een grote kist met een lamp er boven en allemaal kleine kuikens. Ze vindt het schitterend en vraagt; “hoeveel denk jij dat het er zijn.”. Ook voor deze vrouw maak ik tijd vrij en ik stel veel vragen. Ze geniet zichtbaar van de aandacht.
Vanavond ben ik nog even langs gegaan in het verzorgingstehuis en heb ik aandacht geven nog eens dunnetjes over gedaan. Het kost geen moeite maar zoveel plezier en ik geniet ook. Nu ben ik alleen erg moe van alle indrukken ;-). Blog bericht publiceren en dan aardig zijn tegen mezelf!
Welke ervaring heb jij vandaag gehad?
Ik vind het leuk als je het wilt delen door hieronder een reactie achter te laten en op de “vind ik leuk” knop te klikken om het met anderen te delen. Dank je wel, alvast. Aardig van je!
Hi ben niet echt braaf geweest om mij aan mijn beloofte te houden mijn en goede daden te delen met jullie.;-(. Maar vandaag had ik toch een hoogte punt wat ik zelf bijzonder vondt. Enkel alleen om het feit dat ik normaliter door mijn werk wat afstandelijk opstelt in dit soort situaties.
Hier gaat ie dan. Ik zit in de veiligheid en dienstverlening en bij mij aan de balie waar ik zit ben ik de visite kaart en begin punt van het bedrijf. Ik ken echt bijna iedereen soms bij naam of van gezicht. Al Jaren komt er een oud gepensioneerde vrouw bij ons gebruik maken van de faciliteiten in het restaurant. Ze is bijna negentig en is aardig aan het dementeren maar ze kan nog net het bedrijfsrestaurant vinden al vergeet ze dat ze vier keer eerder op de dag geweest is.
Regelmatig heb ik haar in verwardde toestand uit de albert heijn moeten vissen. Al enige tijd zag ik haar niet meer en dacht al het ergste en vanochtend weer was ik met haar bezig in mijn gedachten tot ze een paar uur later buiten op de stoep stond. Ze komt binnen en vraagt voor de 100 ste keer of ik op haar bankrekening wil kijken en of zij geld mag opnemen( uiteraard kon dat niet daar ik niet achter kasbalie werkt maar bij de receptie). Ik verwees haar naar de bank en ze mocht haar rollator bij mij achter laten. Na een 15 minuten zie ik haar weer verdwaasd ter hoogte van de koopgoot lopen zonder haar rollator niet weten waar ze heen moet en of ze iets kwijt was. Ik mag normaal mijn post niet verlaten maar ik vondt het zo erg dat ik naar buiten rende om haar naar binnen te halen. Ze keek mij aan alsof ze mij voor eerst weer ziet maar was toch blij dat ik haar vertelde dat ik wist waar ze op zoek naar was. Plotseling werd ze verdrietig en zei dat ze liever dood wilde zijn omdat ze moe werd van het steeds vergeten. Dat raakte mij maar ik was vast besloten haar een goed gevoel te geven al is het voor even. Ik vertelde met een beetje humor dat zij niet zo moest praten en dat alle nadelen hun voordelen hebben. Dat het niet erg is om te dementeren want dat hoort er eenmaal bij. En dat iedere keer dat ze vergeetachtig wordt en dingen vergat dat er altijd een moment zal zijn dat ze het weer vinden zal en dat ze keer op keer die beleving van vreugde zal ervaren van wanneer je iets nieuws en bijzonders ondekt. Dat het wel super gaaf is om keer keer weer blij te zijn met datgene waar menigen als vanzelfsprekend nemen en dat het leven op zo manier altijd spannend is en nooit saai zal zijn. Wij hebben met z’n tweeen 5 minuten er hartelijk om staan lachen. Ik hielp haar naar buiten waarop zij tegen mij zei je bent een mooi mens en je hebt gelijk ik moet positief blijven want ik ben nog steeds in staat om voor mijzelf te zorgen al ben ik vergeet achtig.En dat kunnen velen niet beamen.
Nou een lang verhaal maar moet zeggen het voelde goed om even tijd voor haar te maken ,haar een goed gevoel te geven voor de dag ,hoe lang dit ook duren mocht.
groetjes ixiomara
Nou, Marlou, dat lijkt me zeker een goede daad!
Heel mooi blog bericht, Marian. Vitamine A (aandacht) is heel belangrijk.
Heb al een paar dagen niet geblogd ( niet zo aardig 😉 Maar het is de afgelopen dagen aardig gelukt om aardig te zijn; Van het weekend een appeltaart gebakken en deze gedeeld met een aantal hele leuke vrouwen. Voor iemand zomaar een aardigheidje gekocht omdat ze het verdiende.
En bij iemand op bezoek geweest die wel wat aandacht kon gebruiken.
Gisteren kwam m’n moeder terug van een paar dagen Scheveningen die ik haar als verrassing had gegeven. Door omstandigheden was ze hier heel erg aan toe maar zal dit nooit uit haar zelf doen. Dus heb ik het voor haar georganiseerd.
En vandaag waren mijn ouders 37 jaar getrouwd. Reden genoeg om aardig voor ze te zijn en ze in het zonnetje te zetten.
Morgen weer een dag met weer een hoop aardigheidjes in petto.
Hallo Marian,
Je blog bericht inspireert. Ik vind het een beetje lastig om goede daden te vinden. Ik heb vandaag wel een vriendin, die ziek is, geholpen met schoonmaken.