Relaties
- Vind jij het moeilijk om anderen om hulp te vragen?
- Vind jij dat je alles zelf moet kunnen oplossen, en wil je anderen niet lastig vallen met jouw beslommeringen?
- Hoe reageer jij meestal als anderen jou om hulp vragen?
- Over het algemeen vinden we het prettig als we iets kunnen betekenen voor een ander, toch?
- Waarom zou dat omgekeerd voor jou niet zo zijn denk je?
Welke beperkende overtuigingen heb jij waardoor je denkt dat jij geen hulp ‘verdient’?
- ‘Och, zo erg is het eigenlijk ook niet…’
- ‘Bij mij gaat het vanzelf wel weer over/beter…’
- ‘Zij/hij heeft ergere dingen aan zijn/haar hoofd….’
- ‘Zij/hij heeft het al zo druk…’
- ‘Ik moet gewoon wat beter mijn best doen….’
- ‘Ik ben volwassen, ik moet mijn eigen boontjes kunnen doppen….’
- ‘Ik ben een watje, loser, slappeling…..’
- ‘Wat zullen ze wel niet denken….’
- ‘ Iets anders…”
Zelfs op een computer zit een ‘help’ knop, die gebruik je toch ook wel eens!
Alles zélf willen doen is iets anders dan alles altijd alleen moeten doen.
Eenmaal volwassen denken veel mensen dat ze alles alleen moet kunnen oplossen. En dat is onterecht. Mensen hebben elkaar altijd geholpen. Iedereen is in bepaalde mate afhankelijk van elkaar.
Door onze meer individueel ingestelde maatschappij, lijkt het wel of we steeds meer ‘afzonderlijke eilandjes’ worden. En dat is heel onhandig, want tegelijkertijd wordt de wereld steeds complexer. Zie dat maar eens allemaal in je eentje te managen!
Hulp vragen is iets anders dan hulpeloos zijn, daar ligt nogal eens de verwarring.
Hulpeloze mensen zeggen in feite: ‘’ ik kan het niet’, en gaan passief Zitten wachten tot iemand anders hulp biedt of hun problemen oplost. Ze zijn afhankelijk van de ‘goede verstaander’, die gedachten kan lezen. Maar de meeste mensen worden zo in beslag genomen door hun eigen, drukke leven dat je die spontane hulpacties wel op je buik kunt schrijven. Dus de hulp die je verwacht komt zelden spontaan en als die er al komt het is maar de vraag of het de hulp is die je echt nodig hebt.
Om concrete hulp of ondersteuning vragen is niet hulpeloos maar heel krachtig. Het is juist goed voor jezelf zorgen door te erkennen dat je iets nodig hebt op dit moment waar je een ander bij nodig hebt.
Of dat nou praktische hulp is of psychische/emotionele ondersteuning, dat maakt niks uit.
Niemand kan gedachten lezen, dus als jij hulp nodig hebt zul je er zelf om moeten vragen. En iedereen die in de gelegenheid is om te helpen zal dat zeker niet nalaten. Als je altijd alles zelf op wilt lossen kan het niet anders of je gaat jezelf overbelasten.
Spiegel jezelf niet aan anderen. Iedereen richt zijn/haar leven op een eigen manier in. Jij ziet alleen de buitenkant van hun leven.
Hulp vragen bij praktische zaken:
Loop je vast in het huishouden?
- Een paar uurtje professionele schoonmaakhulp kan veel schelen. Heb je daar geen geld voor dan kun je misschien een vriendin/tante/buurvrouw optrommelen om, af en toe, een dag samen een grote klus aan te pakken.
- Ook je eventuele andere gezinsleden kunnen prima (tijdelijk) een taak voor hun rekening nemen.
- Is je administratie onoverzichtelijk geworden? Een professionele organizer kan je weer een frisse start geven. (Of een bevriend iemand met een administratief beroep).
- Als je nog kleine kinderen hebt, kan het handig zijn af en toe oppas in te schakelen, zodat jij even ongestoord door je huis kunt zwabberen. Dat schiet tenminste wel op.
- Welke taak of karweitje het ook is, er is altijd iemand te vinden die je kan ondersteunen, maar je zult het wel moeten vragen.
Loop je vast in de logistiek van je gezin?
- Moet jij iedere ‘taxirit’ zelf doen? Misschien vind een opa/oma/tante/etc. het ook wel leuk om een keer mee te gaan naar een training of clubje.
- Kinderfeestjes zijn een uitdaging voor iedereen. Een paar extra ogen en handen zijn altijd nodig. Vraag een andere moeder, tiener, vriendin etc. om te helpen.
- Is je huis net een hotel met in- en uitvliegende kinderen op alle tijdstippen? De maaltijden zijn dan geholpen met grote pannen, gemakkelijk op te warmen voedsel. Soepen zijn ideaal. Misschien is er iemand die van koken houdt en je wil helpen om (diepvries) voorraden aan te leggen.
- Maak je hele gezin verantwoordelijk en bespreek bijv. 1 x per week de ‘planning’ en kijk wie wat voor zijn rekening neemt.
- Je gezinssituatie verandert constant naarmate de kinderen opgroeien. Bespreek dan ook regelmatig je behoeften met je werkgever. Een kwartier eerder naar huis kan bijv. een heleboel stress schelen.
Loop je vast in….?
Vul zelf maar in. Het gaat erom dat je goed leert kijken naar die zaken in je leven waar je in vastloopt. Je hoeft niet alles te kunnen. Wat je doet, doe je goed en wat niet lukt daar vraag je hulp bij. Dat is het hele kunstje. Dat doet geen enkele afbreuk aan je eigen talenten.
Iedereen vind het fijn om aangesproken te worden op zijn/haar talenten en van ‘waarde’ te zijn voor een ander.
Als jij om hulp durft te vragen, nodig je anderen uit om dat ook te doen. En krijgen zij ook de gelegenheid om jou op je talenten aan te spreken. Wat jou vervolgens weer een goed en waardevol gevoel geeft. We hebben elkaar allemaal nodig. Daarom is er ook zoveel diversiteit onder de mensen.
Hulp vragen bij psychische/emotionele zaken:
Dit is misschien nog wel veel moeilijker. Toegeven dat we geen raad weten met onszelf of onze relaties voelt als persoonlijk falen.
Maar ook hiervoor geldt: er zijn altijd mensen die weten waar je het over hebt. Niets menselijks is ons vreemd.
Je zult nooit oud genoeg worden om alle fouten zelf te maken, dus maak gebruik van alle wijsheid die onder andere mensen leeft.
Durf je kwetsbaar op te stellen, het getuigd van grote kracht als jij de confrontatie met jezelf aan durft door openlijk te spreken over je dilemma’s, je onzekerheden, je frustraties, je fouten en tekortkomingen.
Onzekerheid hoort erbij. Je leven verandert continu. Alle vaardigheden moeten zicht ontwikkelen door de tijd en ervaringen.
Niemand verwacht van jou dat je alle wijsheid in pacht hebt.
En of je nu professionele hulp in schakelt bij bijvoorbeeld opvoeding kwesties of te rade gaat bij je ouders, dat maakt allemaal niet zoveel uit.
Het gaat erom dat je een gesprekspartner zoekt. Alle antwoorden die je nodig hebt zitten verscholen in jou. Alleen helpt het enorm als een ander je de gelegenheid geeft om je gedachten te ordenen. Iemand die andere vragen stelt. Iemand die je een spiegel voor houdt.
Sta jezelf toe om het af en toe gewoon even niet te weten.
We zijn allemaal mensen, en we hebben elkaar allemaal nodig.
We hebben het allemaal ook nodig om ‘nodig’ te zijn.
Dus schroom nooit om hulp te vragen, op welk gebied dan ook.