Geschreven door Rinskje:
Positief denken is goed! Het is fijn om met een positieve instelling in het leven te staan. Daarom is het bijna niet voor te stellen dat het tegen je kan gaan werken. En toch kan dit gebeuren. Tijd om daar eens aandacht aan te schenken.
Club van Doorzetters
Mensen die het mee hebben gemaakt zullen het waarschijnlijk beamen. Het is de club van de doorzetters, knokkers en harde werkers. De kantjes er vanaf lopen staat niet in hun woordenboek. Ze geven de moed niet op, gaan door en blijven lachen! Klinkt niet als een verkeerde instelling dacht ik zo! We vinden zulke mensen fijn om in onze omgeving te hebben, ze hebben een ongekende drive en willen alles zo perfect mogelijk doen.
Ondanks deze positieve instelling lopen veel mensen regelrecht een valkuil in. Al de bovengenoemde positieve punten zullen namelijk alleen maar in je voordeel blijven werken als je de balans weet te behouden. En juist daar zit hem de kneep. Vaak zijn mensen zo gedreven, zo gefocust om alles te laten slagen dat ze volledig vergeten om de weegschaal in balans te houden.
Herken jij jezelf in bovenstaande beschrijving? Let dan op! Laten we eerst eens de check gaan doen of de weegschaal nog wel in balans is.
Vooral de ‘ helpers’ ‘perfectionisten’ ‘strevers’ en ‘doorzetters’ onder ons, doe de check:
Heb je de laatste tijd last van:
| Gedrag | Emotioneel | Fysiek |
| Onzeker | Snel huilen | Hartkloppingen |
| Onrustig | Slechte concentratie | Slecht slapen |
| Lusteloos | Stemmingswisselingen | Hoofd- en buikpijn |
| Weinig of juist veel eten | Vergeetachtig | Nek- en rugklachten |
| Sneller boos | Veel piekeren en angst…….. | Hyperventilatie |
| Meer roken/drinken | Minder zelfvertrouwen | Minder weerstand |
| Uit de weg gaan van sociale…. contacten |
Niet meer herstellen van moeheid |
Wees jezelf er goed van bewust dat het dan tijd is voor verandering. Het is de hoogste tijd om te onderzoeken wat je energie gééft en wat energie van je néémt! Balans is wat er weer gevonden moet worden!
Voel jij jezelf net alsof je in een sneltrein zit? Dat je niet aan de noodrem mag trekken omdat je anders nooit meer op gang zal kunnen komen? Dan wordt het tijd om over te stappen in de stoptrein, misschien zelfs wel in een boemeltreintje…
Hoe eerder je overstapt, hoe beter het is. Want die sneltrein heeft een bepaalde route met een heel vervelende eindbestemming. Ben je daar eenmaal aanbeland dan is de terugreis een zware en lange reis. Je kan maar beter op tijd overstappen.
De eindbestemming van de sneltrein heet:
BURN OUT
Dat is niet wat de bedoeling was van al je inspanningen he! Dat dacht ik al… tijd om over te stappen.
Ben jij vergeten over te stappen? Of ben jij op tijd overgestapt? Ik waardeer het zeer als je een reactie wilt achter laten.
Herkenbaar! En die burnout heb ik door mijn perfectionisme al achter de rug 🙁
Ik heb lange tijd in die neerwaartse spiraal gezeten en een paar vrienden zeiden het al: ” je bent een doorzetter met een doel voor ogen, ga ervoor ” en ja zo is het.Ik laat me soms “onderdrukken” omdat ik weet dat er andere tijden gaan komen, dat wil echter niet zeggen dat ik aan een burn out zit, ook dat heb ik meegemaakt en dat gaat me geen 2 keer gebeuren, ik kan een heleboel hebben en anderen de kans geven, ik heb geleerd om vrij snel aan de bel te trekken en soms met beven en angst op het matje geroepen te worden en ik EIS dat er geluisterd word naar mij en dat van die gespreks verslagen notulen gemaakt worden zodat wanneer het fout gaat het van te voren is aangegeven. In wezen geld dit zowel voor werk situaties dan wel voor werk relaties.
De laatste maanden heb ik weer in een neerwaartse spiraal gezeten, waardoor ik zo op en moe was dat ik mij wilde laten opnemen in een kliniek om eindelijk rust in mijn hoofd te krijgen, en dat na het zelf beëindigen van mijn bijna 7 jarige relatie. Nu ben ik tot inkeer gekomen, maar de relatie is op dit moment nihil daar mijn partner vind dat het klopt wat ik hem in een domme emotionele email stuurde. Ik heb voor mijzelf gekozen en denk positief en ben positief met alles wat er om mij heen gebeurd en ben er lekker een weekendje op uit gegaan, toen mijn dochters van 3 en 11 jaar bij mijn ex-partner waren. Normaliter dacht ik heel negatief over een weekend als dat want ik moest mijn meisjes missen, maar nu ik lekker weg ben geweest heb ik mijn accu weer een beetje geladen en heb ervoor gekozen om positief te zijn onder welke omstandigheid dan ook. Elke belevenis heeft een keerzijde en het is aan jezelf om die keerzijde in te vullen, laat je je hangen zoals ik in het verleden of kies je ervoor om positief te worden zoals ik nu doe? Ik voel mij nu mooi, rustig en bovenal WIL ik niet meer opgenomen worden, want het is mijn verantwoordelijkheid om iets van mijn leven te maken en niet die van een ander. Mijn ex-partner heeft moeite met mijn groei die ik de laatste jaren heb doorgaan met mijn problematiek van Borderline en PTTS maar ik zie nu dat ik mij lekker voel en zelf moet veranderen en niet dat hij mij dwingt om te veranderen, het is aan hem wat hij hiermee doet, maar ik weetvwel dat mij niets maar dan ook niets is te verwijten. Ik ben zoals ik ben en zo is hij toch van mij gaan houden in het verleden net als ik van hem ben gaan houden zoals hij is. Wie weet wat de toekomst gaat brengen, maar ik laat mij in iedergeval niet meer hangen en leef mijn leven en als het dan alleen met de meisjes moet zijn, dan zij dat zo, maar diep van binnen weet ik dat er een dag komt dat ook hij inziet dat de groei mij goed heeft gedaan en tja wie heeft er dan spijt. Lieve groetjes Natjuhhhhhhhhh
Beste Marian,
Ontzettend herkenbaar. Ik ben helaas te laat uitgestapt uit die sneltrein, maar gelukkig weer heel langzaam op de goede weg.
Dank voor het artikel.
Warme groet,
Ricardo
Hoi Marjan’
ik lees jou artikelen met veel belangstelling en vindt ze vaak helder en duidelijk.Gelukkig ben ik al jaren geleden uit die trein gestapt en probeer ik de weegschaal in balans te houden al valt dat op sommige momenten niet mee, omdat er dan toch sprake is belangenverstrengeling.Maar positief denken houdt me dan op de been.
groetjes Theo
Wat een herkenbare teksten staan hier!
Voor ongeveer 10 jaar geleden een zware burn-out gekregen. En daar 5 jaar mee geworsteld. Vrienden verloren en bij gekregen, familieleden die na een paar maanden het wel “klaar” vonden, niet meer naar buiten durven gaan, je zo ziek voelen dat je dat beetje energie wat je nog had je gezin draaiende probeerde te houden zo goed en zo kwaad dat het kon. Al met al een periode die je zo snel mogelijk wil vergeten, alleen nu moet ik op mezelf letten en dat is heel lastig, want ik wil zo graag weer alles kunnen doen…. En dat gaat niet meer, keuzes maken, elke dag weer. Voel ik weer klachten dan trap ik op de rem en ga verder met de stoptrein, blijk ik toch in de intercity te zitten heb ik een lieve man die me eruit haalt en in een boemeltje zet. Gelukkig.
Hoi Marjan,
een mooi artikel, helder benadrukt.
Ik ben weer bezig om terug te keren naar mijn werkplek,het moeilijkste voor mijn is dat ik veel heb moeten inleveren.
Alles wat ik wat ik oppakt aan carriere lijkt te mislukken en dat is bijzonder frusterend.
Ik ben intelligent genoeg maar het match niet met de werkelijkheid,waardoor ik steeds moedeloos werd.,ik heb de zoveelste burnout en bore out gehad,
er zit een stukje perfectioniste bij maar al bij al wil ik zo graag een waardevol bestaan lijden
Ik kon en kan nog steeds alle punten afchecken.
Wel heb ik een hele ontwikkeling gemaakt (oa therapie) en veel baat gehad bij yoga en mindfullness, waarvan ik net de cursus heb afgerond. Ik heb geleerd dat zodra ik dit niet óók als een Moeten en extra taak meer zag, maar het in kon bouwen in mijn dagelijkse routine het me zoveel rust gaf. Het brengt je dichter bij jezelf en is op elk moment toepasbaar. Het in het Nu zijn en met mildheid kijken helpt mij ook relativeren als ik weer eens in de doordrive en perfectionisme zit.
Ook kan ik het boek leven in je leven van J. Young aanbevelen. Het is een soort van schematherapie waarin je valkuilen en schema’s die je vroeger hebt ontwikkeld steeds weer terugkomen. Daar de oorzaak van zien kan helpen het tij te keren!
@Veronika,
Dát gevoel wil ik nou ook terugkrijgen…..
aan de noodrem getrokken en voor mezelf gekozen. alle balast uit mijn rugzak teruggegeven aan de personen van nwie ik het heb gekregen en ruimte voor mezelf gecreerd, gaat niet in 1 keer gaat niet vanzelf maar het werkt… meer energie gekregen omdat ik voor het eerst van mijn leven ook energie krijg van de dingen die ik doe.. dan kunnen die paar dingen die onvermijdelijk zijn en energie kosten er makkelijk bij … voel me super goed!
Ik zit op dit moment in de boemelding. na een hele intensieve tijd van ernstige operatie,scheiding,strubbelingen met vriendin om zin van het leven ben ik beland in een periode van hartproblemen.ik draafde maar door,kon alles: werken huishouden hier,huishouden vriendin,openneer rijden en gezin echt perfect draaiende houden. daarnaast ook nog mijn sociale contacten onderhouden en alles verliep keurig!!maar altijd over de top. nu door mijn hartproblematiek en medicijnen ben ik letterlijk stop gezet.van een mager iemand ben ik zelfs nu 6kilo in 8weken aangekomen…………..vutloos doe ik nauwelijks iets.enerzijds wil ik alles weer gaan doen maar als ik het doe dan wordt ik achteraf “bestrafd”door mijn hart……….zo moeilijk om evenwicht te vinden in mijn eigen ik. Ik wil de moutblanc verschuiven maar kan nog geen hoopje zand verschuiven. En dat terwijl ik de moncblanc altijd heb kunnen verschuiven………..loslaten/verantwoordelijkheidsgevoel verminderen en durven breke’; dat is wat ik moet leren………kben zo bang! bang dat ik het nooit zal leren……………………..
Vorig jaar is mijn trein gecrased. Ik zat er helemaal doorheen. Nu ruim een jaar later begin ik eindelijk weer kleur te zien. Ik heb een intensief jaar erop zitten met bijna wekelijks therapie. Het was heel heftig maar zo de moeite waard. Ik kan de dingen nu makkelijker loslaten en voel me niet overal meer verantwoordelijk voor. Ik hoop dat iedereen ook die hulp mag ontvangen en de kracht vindt om weer te kunnen genieten!
Hèhe,éél herkenbaar!!Ikzelf ben destijds “gecrashed”…Heb zoveel jobs gedaan, telkens willen opwerken in een job..tot ik op een moment doorhad, dat ik telkens de goedkeuring van mijn pa ging opzoeken..om me aanvaard te voelen!!!Heb alles achtergelaten..ikzelf was het die mezelf moest aanvaarden, precies zoals ik was, maar daar moest ik die kritiek van wie zich mijn familie noemde achterlaten..De crash begon met klierkoorts, toen cvs en fibromyalgie, toen hernia’s, ..ik ben nu eindelijk thuis..en niks “moet” meer…en toch is het telkens nog balanceren op die koord om bewust mijn grens te respecteren, zowel door mz als anderen..Het is dikwijls niet makkelijk als je er alleen voor staat, maar toch merk ik dat er als het er echt toe doet er buren voor je klaar staan…die zijn dikwijls veel meer waard dan familie..en ..ik kies zelf bewust wie ik in mijn omgeving laat..maar mijn humor ben ik nog ni kwijt:) ik ben blij dat ik van de trein gestapt ben en het doet deugd om je bewust te focussen op één ding tglk
er zijn zeker redelijk wat van die dagen dat ik zeer veel moeite doe om positief te zijn en te blijven. Ook om zeer veel moeite te steken in het doorzetten en volhouden. Maar wat ik zeker niet mag vergeten te vertellen is. Ik heb ook dagen dat precies alles vanzelf blijkt te gaan en dat is natuurlijk heel aangenaam. Is dit misschien wat Marian wilde vertellen? Een aangename ballans van goed en minder goed. De moeilijke dagen kunnen heel erg zwaar zijn, maar de goede dagen kunnen toch zo goed zijn. Dat loont de moeite waard om vol te houden bij moeilijke momenten en dagen, vinden jullie ook niet? Dus van de goede dagen en momenten probeer ik zoveel mogelijk kracht uit te halen om de moeilijke momenten en dagen iets aangenamer te kunnen maken zodat we kunnen volhouden.
Ik ben nu aan het nemen inplaats aan het geven in mijn “vriendenkring”… dat nam namelijk veel energie in beslag waardoor ik veel van die hierboven beschreven lichamelijke en emotionele klachten voelde.
1: Het is heel goed voor mij, want ik heb meer rust, leer mezelf nog beter kennen.
2: Ik merk dat veel vrienden je toch niet zo belangrijk vinden, want als het niet uit mij komt, dan gebeurt er niks, dat is wel harder!
Maar je bent je eigen beste vriend. Dus ik vind persoonlijk dat mensen die zo positief en zoveel doorzetten en liefde geven ook meer rust moeten nemen voor zichzelf! 🙂
Ik ben uit de voortrazende trein gesprongen nadat ik allerlei lichamelijke en psychische klachten kreeg.
Heel diep heb ik gezeten en door hele pittige therapie heb ik mezelf weer op de rails gekregen. Het was een heftige tijd, maar achteraf kan ik zeggen dat ik veel heb geleerd en dat had ik niet willen missen.
Nu ben ik een boemeltreintje dat stopt op de pleisterplaatsen die IK leuk vind en ik doe dus nu de dingen waar mijn hart bij ligt.
Tuurlijk moet ik opletten dat ik niet in mijn valkuilen stap en weer als een sneltrein te keer ga, maar het gaat me steeds beter af.
Bedankt voor dit artikel omdat ik deze gedrags en emotionele signalen wel soms hun kop zie opsteken. Vandaag had ik een vrije dag genomen, als zzp’er kan dat, en ook echt dingen gedaan ipv alleen geslapen: lunch met een vriendin, ijsje eten onderweg, dochter opgehaald van school, samen koffie in de tuin. Wat heb ik genoten van even afstappen en wachten op de trein van morgen, die weer een hoog TGV gehalte heeft. En klanten kunnen echt wel een dag wachten om later een kwalitatieve gebalanceerde gesprekspartner te krijgen.
Gewoon doen !
Helaas ik zit op de eindbestemming van de sneltrein.
En al een hele tijd. Na een vervelende valpartij inclusief operatie (3,5 jaar geleden) ben ik nog steeds niet de oude geworden. Mijn lichaam is helemaal op en omdat het zolang duurt vind ik het lastig om positief te denken.
Ik probeer het iedere dag weer!
groet Wilma