Omgaan met een off day

Om een of andere reden was er veel sociaal verkeer, veel nieuwe ideeën, veel beweging, kortom een periode die ik als HSP-er als onrustig ervaar. Niet te verwarren met vervelend, maar gewoon onrustig. De structuur was ver te zoeken, van mijn goede voornemens komt nog niks van de grond, geen focus, geen overzicht. De weken vliegen voorbij en ondertussen draait mijn huishouden enkel op de pijlers: eten-wassen-boodschappen-kinderen naar school-hond uitlaten. Daar zijn in ieder geval de hoofdzaken van de bijzaken gescheiden!

Omgaan met een off day

En vandaag heb ik dus een off-day. Zo’n dag dat je al moe uit je bed stapt. Aan het aanrecht staat te bedenken wat je ook alweer precies moest doen ( terwijl dat de andere dagen moeiteloos op routine volbracht wordt). Zo’n dag dat je er tegen op ziet om naar Yoga te gaan (duhhhh!). De vieze vaat van het ontbijt ‘s middags om twee uur nog op het aanrecht staat en je al drie keer de voorraadkast geplunderd hebt omdat je ‘trek’ hebt, maar dan alleen in zoet en zout ( = drop en chocolade). Zo’n dag dat je maar niet bedacht kunt krijgen wat het avondeten moet gaan worden, je doelloos achter je computer zit en de administratie maar weer op een mooi stapeltje legt i.p.v. op te ruimen.

Zo’n dag. Herkenbaar? Inmiddels weet ik wat zo’n dag betekent: langdurige overprikkeling. Of te wel; te weinig herstelmomenten in acht genomen over een langere periode. Iedere keer opnieuw overvalt me dat dan toch weer.

Waarom heb ik het zo ver laten komen?
Waarom heb ik mijn belangen ondergeschikt gemaakt aan de vragen/verwachtingen van anderen?

En als ik heel eerlijk ben, zijn het meestal de verwachtingen die ik van mezelf heb ten op zichtte van anderen, die mij opbreken. En er zit ook een beetje overmoed bij, op het moment zelf denk ik er de energie wel voor te hebben, en dat is ook wel zo. Maar als ik vervolgens ‘vergeet’ ook expliciet een herstelmoment in te bouwen, blijken mijn reserves toch te zijn aangesproken.

Maar goed, het leed is geschied, dus tijd voor:

EHBO bij overprikkeling:

• Allereerst erken ik voor mezelf dat ik over mijn grenzen ben gegaan, en ik vergeef mezelf in plaats van te foeteren dat ik weer zo ‘stom’ ben geweest.
• Vervolgens sta ik mezelf toe dat er deze dag niks zinnigs uit mijn handen komt, zonder mezelf daar schuldig over te voelen.
• Ik gun mezelf dat extra stukje chocolade en die dropjes, morgen ben ik weer fit en dan ga ik wel weer een rondje rennen.
• Ik ga even op de bank liggen voor een power-nap.
• Als de kinderen uit school komen onttrek ik me even aan de drukte door boven was op te gaan vouwen, zonder me een ontaarde moeder te voelen, omdat dat ik niet uitgebreid ga zitten thee-en.
• Ik maak een gemakkelijk te bereiden avondmaal, met ingrediënten die in huis zijn, ik ga geen boodschappen meer doen, hoe dan ook.
• Vanavond uitgebreid douchen, alles van me af spoelen en vroeg naar bed.

En morgen is er een nieuwe dag, start ik gewoon opnieuw en ziet de wereld er weer heel anders uit.

Wat is jouw reddingsplan bij overprikkeling?