Een diepe vrede en vertrouwen in jezelf voelen

Toen ik R. voor het eerst ontmoette, keek ik allereerst naar zijn ogen. Een paar mooie heldere blauwe ogen, met toch een doffe gloed erin. Waar was die glans gebleven? Ik herkende er wel veel in. Emoties ten over, de ogen zijn tenslotte de deur van de ziel.

De deur ging open..

Dat eerste moment, toen hij voor me stond. Door hem wist ik me gezien. Ik werd door iets dieps verborgens in hem aangetrokken. En nog steeds is het een mysterie wat dat nu eigenlijk precies is geweest. Of ik er ooit achter zal komen, ik betwijfel het. Des te sterker was het gevoel dat ik in deze relatie niet hoef te twijfelen..

Een overweldigende kracht die je bewuste besef te boven gaat en door je heen komt, als je jezelf er tenminste voor kunt of durft te openen.
Ze ontspringt uit zichzelf, maar vindt vorm in relatie tot de ander. Durfde ik dit wel aan?? Angst om weer lief te hebben en te vertrouwen, maar tegelijkertijd het verlangen naar het liefhebben en vertrouwen. Het is een weten, niet een gedachte. Hij snapte het wel.

Door uit mijn comfortzone te stappen en het te weten zonder hem te kennen, maar toch voelde ik dat ik hem kende zonder het te weten.. Voorbij het denken en het voelen, naar een diepere laag van herkenning en bestemming.. Toen herkende ik het, bij hem voelde ik me thuis, ik herkende mijn bestemming..

Op weg naar een onbekend verbond van verbinding, alleen en toch samen. Naar een vaag gevoel van sensueel samensmelten. Naar een intimiteit die vertrouwd voelt. Het wonder wat ik heb ontmoet. Als ik alleen ben, ben ik heel onrustig. Maar als ik bij hem ben, kom ik tot rust en het geeft me stabiliteit. Bij hem kom ik thuis in mezelf.

De plotselinge ommezwaai in het leven, de reis die we samen zijn begonnen. Mijn meiden die hun plekje in de wagon innamen. Vertrouwen opbouwen en een nieuw verhaal gaan schrijven. Levenslessen die ervoor gezorgd hebben dat we allemaal zover waren om er samen wat van te gaan maken.

Een diepe vrede en vertrouwen in jezelf voelen

Innerlijke groei en zuivering. Bouwmeesters van ons eigen lot. Woordenwisselingen, verschillen in meningen, noem maar op. Zelfreflectie, waarbij je niet spreekt over schuld, maar over het opheffen van de onwetendheid. In staat zijn de ander lief te hebben, te kunnen vergeven en zo ook jezelf diepgaand te leren kennen en te blijven ontwikkelen in dienst van de liefde.

Samen zijn we door flinke dalen gegaan, voornamelijk naar aanleiding van mijn gezondheid. De liefde van en voor mijn mannetje en mijn meiden heeft hierbij als beste medicijn gewerkt. Dankbaar en tevreden, zijn wij samen in het diepe gesprongen en gaan samenwonen.

Hoe druk en hoe hectisch de eerste periode. Nu komt iedereen en alles tot rust. De meeste dozen zijn al uitgepakt en het inrichten gaat gestaag.

We trekken niet aan wat we willen, maar wat we voelen

En het gevoel dat dit voor de rest van mijn leven zal zijn, geeft me het meest waanzinnige gevoel van de wereld. Mijn ware ik, die met een open ontspannen houding aanwezig is. Zonder zelfbeschouwing en zonder kritiek. Maar wel met zelfkennis en zelfvertrouwen.

Het gaat er uiteindelijk niet om hoe groot het huis is, het gaat erom hoe gelukkig men thuis is. En thuis kun je jezelf pas ergens voelen, als je gevoel juist is en je een diepe vrede en vertrouwen in jezelf voelt. De liefde die je dan voelt, is een onuitputtelijke bron.

@ AHJ ~25/03/2015~