Een hele andere tol zonder pracht en praal

Met allerlei kleurtjes, draaide mijn tol rond en rond, totdat ze geen kracht meer had en op de grond viel. Weer oprapen en opnieuw laten draaien. Wat een pracht en praal, die kleuren allemaal. En wat een genot om er naar te kijken.

Zo kon ik als kind altijd al zo genieten van de kleine dingen. Veel had ik niet, maar wat ik had, was in mijn ogen genoeg. Niet materialistisch ingesteld, nu nog niet.
Ging liever buiten spelen, de natuur in en de wijde wereld ontdekken. Op avontuur.

Vanuit school ging ik thuis wat drinken en lekkers halen en direct weer de straat op. De buurt door struinen, hutten bouwen, op daken klimmen, soldaatje spelen.
Heerlijk vond ik dat en als er een periode zou zijn welke ik over mocht doen, zou ik dat kiezen. Onvermoeibaar, vol energie, gelukkig en met het grootste plezier.

Nu ik zelf kinderen heb en ik ze lekker buiten zie genieten, denk ik vaak terug aan vroeger.

De energie waarmee mijn jongste dochter over straat zweeft, geniet van de omgeving, met een bal, een springtouw of met stoepkrijt zich enorm vermaakt. Zij is de jongere versie van mij. Als ik naar haar kijk, geeft ze mij weer energie.

Een hele andere tol zonder pracht en praal

Energie die ik nu wel kan gebruiken. Door de jaren heen, heeft het leven bij mij wel zijn tol geëist. Weer een hele andere tol, zonder al die pracht en praal.

Toch maakt het de cirkel wel weer rond.

Mijn dochter die door een reclamefolder van de speelgoedwinkel bladert en vraagt: “Mama, wat is dat voor mooi ding??” “Nou meissie, dat is nou een tol.. Toen mama vroeger klein was.”

Heerlijk dat koppie dat glundert als ze tegen me zegt dat ze het zo fijn vindt om naar mijn verhalen van vroeger te luisteren. Wie weet.. Als ik de energie op kan gaan brengen, zal ik mijn verhalen gaan opschrijven, zodat mijn kinderen ze straks aan mijn kleinkinderen kunnen vertellen.

Soms vraag ik me wel eens af of ik het zal mogen meemaken. Wat is ons in de toekomst gegund??

Een vooruitblik. Mijn meiden die groot en zelfstandig zijn. Gaan studeren, het huis uit zullen gaan, trouwen, kinderen krijgen.. Toch benauwt me dat wel, die gedachten. Dus blijf ik liever maar in het hier en nu, met zo nu en dan een terugblik.

De mooie momenten van mijzelf als kind, ik ga mijn best doen om het onder woorden te brengen. De mindere momenten heb ik ook zeker wel gehad. Deze komen op een andere manier wel aan bod.

Ieder mens moet zijn tol betalen in zijn leven. Niks wordt je zomaar gegeven, niks krijg je cadeau..

Behalve toen. Die dag. Dat ik mijn tol kreeg. Ik, als meisje van 3.

Nu bijna 35 jaar later, verwonder ik me nog steeds over de pracht en praal van kleuren, de natuur en zijn schoonheden.

Heerlijk buiten in het zonnetje. Mijn pen zweeft over het papier. Een vlinder die naast me op de tafel komt zitten. Kinderstemmen. Veel gelach en plezier.
Wat fijn dat ik dit mag beleven..

En wat fijn dat ik dit mijn dochters mag meegeven. Te genieten van de kleine dingen in het leven die ons wel gegeven worden.

@ AHJ