Als ouders leggen we de lat hoog. Volgens onderzoek zijn kinderen in Nederland de gelukkigste kinderen van de wereld. Maar in plaats van dat we dat met z’n allen aannemen, lui achterover hangen en genieten, hebben we vaak het gevoel dat we het toch niet goed doen. Want bij die andere ouders gaat het zoveel makkelijker. Andere kinderen lijken altijd vrolijker, attenter en socialer.
Het gekke is dat die andere ouders dat vaak ook denken van jouw kinderen. Want die zijn misschienwel avontuurlijk, grappig of kunnen zo heerlijk spelen. Conclusie: we maken elkaar gek door van alles te vergelijken. Van het doorslapen van je baby tot de schoolprestaties van je puber. En daar wordt niemand blij van. Het belangrijkste is dat je je kind een warme en veilige basis geeft. Een plek waar hij zich geliefd en gezien voelt. Een warm en vrolijk gezin. En dat kun je bereiken met deze 7 stappen!
Een vrolijk en positief gezinsleven in 7 stappen
- Het komt goed. Echt.Opvoeden gaat veelal over kleine dingen die nu belangrijk lijken, maar dat eigenlijk helemaal niet zijn. Ben je echt bang dat je kind later niet met mes en vork eet of nooit iemand een hand zal geven? Laat deze dagelijkse strubbelingen gewoon los. Misschien duurt het dan net iets langer voordat hij echt netjes eet, maar het scheelt je bakken energie.
- Laat je kind voelen dat je hem vertrouwtAls je jezelf vaak ‘nee, niet doen, ‘kijk uit’ of ‘pas op want anders…’ hoort zeggen, geef je je kind ongewild de boodschap dat hij niet op zijn eigen inzicht moet vertrouwen. Natuurlijk hou je hem tegen als hij door rood wil rennen. Gelukkig zijn er veel meer situaties waarbij het risico veel kleiner is. Laat hem de wereld ontdekken en blijf zelf op afstand.
- Ieder kind is uniekIeder kind heeft zijn eigen kwaliteiten en behoeften. En ieder kind wil daarin gezien worden. Kinderen grootbrengen vraagt dan ook dat je veel kijkt naar je kind. Als je je kind echt kent, weet je wat op welk moment de goede aanpak is. Voor de één is dat een pleister op een wond die nauwelijks bloedt, voor de ander is dat zeggen ‘Wow, je ging onderuit op je fiets, maar het was wel een coole stunt. Laat nog eens zien!’
- Laat je kind risico’s nemen. Net als jij.Je kind ontdekt de wereld met vallen en opstaan. Dat hoort bij het leven. Probeer dat niet te veel in te dammen. Laat hem op een gegeven moment alleen naar de supermarkt of de bibliotheek gaan. Daar groeit hij enorm van. En dat doet jou ook weer goed.
- Geef toe dat je het soms ook niet weetJe kind kijkt tegen je op. Je bent zijn grote voorbeeld. Ook als je het even niet weet. Probeer eens te zeggen ‘ik weet het niet’, als je kind iets vraagt en je geen idee hebt. Zeg vervolgens ‘wat denk jij zelf?’ Laat je kind zelf met een antwoord komen op de vraag waarom mensen ruzie maken of dieren doodgaan. Laat je verrassen.
- Volg je hart en je intuïtieIedere ouder wordt doodgegooid met adviezen van deskundigen, familieleden en andere ouders. Soms onschuldig en goedbedoeld, maar even vaak betuttelend of zelfs aanvallend. Laat je niet van de wijs brengen door standaard-opvoed-advies toe te passen op jouw unieke kind. Jij kent je kind het beste. Jouw intuïtie zegt je wat je moet doen. Net als een leeuw of leeuwin weet wat het leeuwenjong nodig heeft. In je hart weet je wat het juiste is. Je kind vraagt van je dat je daar naar luistert.
- Kinderen doen wat je doet, niet wat je zegtOpvoeden gaat over je kind onder controle houden. Over uitleggen. Het tegenovergestelde is zelf voorleven. Laat zien wat jij belangrijk vindt in het leven. Laat zien waar jij blij van wordt en hoe jij vindt dat mensen behandeld moeten worden. Geen woorden, maar daden. Wat je doet is wat je kind onthoudt. En dat is ook wat ze na gaan doen. Zoals Albert Schweitzer zei: “Adults teach children in three important ways: The first is by example, the second is by example, the third is by example.”
Heb jij nog (aanvullende) tips? Wij lezen ze graag en plaats hieronder (even scrollen) gerust een reactie en inspireer daar weer andere mensen mee.
Goede tips!
Al merk ik zelf dat ik mezelf wel schuldig maak aan het “pas op, kijk uit” puntje.
En dan kan ik er wel een maar… achter zetten, feit blijft dat ik hem af en toe misschien wel teveel aan het afremmen ben.
Helemaal mee eens. En als kleine aanvulling op punt 6… vergelijk je kind niet met anderen. Geen kind of mens is hetzelfde 😉
Goed punt, Brenda. Thanx voor de aanvulling!
Warme groet, Marian
Gaaf, Marjan!