Een wake up call (een teken) en misschien ook voor jou

Transcribe van Podcast 86 - Een wake up call 

Hee, goede middag is het hier. Deze podcast, eigenlijk vanuit het niets en wat me vandaag is overkomen. Ik zit de hele erg hoog in mijn emotie, dus als je mijn stem anders hoort als anders, dan kan dat kloppen. Ik heb even gedacht van: zou ik wachten met deze podcast opnemen? Maar nee, ik wilde het eigenlijk meteen.

Zoals ik je al eerder vertelde in een podcast, zit ik in een transformatieproces en af en toe duurt het me gewoon te lang. Ik ben een ongeduldig type en wil antwoorden, nu meteen. Ik wil ook alles meteen en nu, als ik iets bedenk. Het duurt me gewoon af en toe te lang. Dus ik ben ongeduldig, maar uit mijn Human Design komt naar voren dat ik niet moet initiëren, maar moet reageren op de wereld, dat het op mijn pad komt en dat ik dan daarop mag reageren. Dat klinkt als de Wet van Aantrekking, waar ik jaren geleden mee aan de slag ben gegaan en wat mij zo ontzettend veel heeft gegeven en nog doet.

Ik ben dus met dat design bezig en zo, en dat geeft ook aan dat er tekens komen op je pad. En dat het mijn taak is om daarop te reageren, dus wat de wereld mij aanbiedt. "Hmmm", denk ik, tekens, dat is waar ik van de week om heb gevraagd, terwijl ik aan het lopen was, zo van: "Nou geef me dan een teken, of een duidelijke teken.

's Avonds, ik lig in bed en 's avonds open ik de Kobo app van bol.com en ik zie het boek, 'Tekens van het universum', van Denise Linn, ik zal de link hieronder zetten. En ik moest gewoon lachen, omdat ik daar net aan gedacht had. En ik download het boek, het was eigenlijk al laat en ik begin meteen een paar bladzijden te lezen en ja, hartstikke leuk geschreven.

Ik besluit, ik wil gewoon een duidelijk teken, dat het komt en dat het goed is als ik gewoon even niets doe. Want het zit in mijn aard, want ik ben thuis opgevoed met niet lullen maar poetsen. Altijd maar doorgaan en nu moet ik wachten. Dat is dan even lastiger, ik zit in die transformatie. Waar wil ik precies heen? Wat vind ik leuk om te doen? Doen wat goed voelt voor mij en mijn hoofd een beetje met rust laten.

En nu kan ik je vertellen dat ik een duidelijker teken, die ik vandaag heb gekregen, niet kan krijgen. En ik hoop dat ik je dit zonder tranen kan vertellen. Nou, ze zitten heel erg hoog, want ik ben geraakt tot diep in m'n ziel.

Wake up call

Vanochtend loop ik met onze jongste hond, nietsvermoedend, lekker mijn ochtendwandeling in het park. En zij ziet een klein hondje, rent er op af. Ik zie man bij dat hondje en ik loop voorbij en ik zeg: "Hee, goeiemorgen". En dan zie ik ineens dat het de man is van mijn oud collega, vriendin die ik al een tijdje niet heb gezien. Ik zeg: "Hee, wat leuk dat ik je zie je in het park". En nou ja, blabla. Dus ik zeg: "Hoe is het?" "Nou, niet zo goed", zegt hij. "Chant is terminaal"

Ik schud met mijn hoofd van: "Hè?" En nogmaals, net of ik hem niet goed verstaan had, ik zeg: "Wat zeg je?" Hij zegt: "Nou, Chant is terminaal".  We staan op een brug en ik loop naar de leuning toe, mezelf vasthouden en ik krijg zo'n knal binnen. Ze is even jong als ik. Ik zeg: "Wat zeg je mij nou?". Nou, helemaal aan het vertellen en we hebben een hele tijd op die brug gestaan.

Ik was zo diep onder de indruk van zijn verhaal, hoe hij het vertelde en in wat voor proces ze zitten. Op een gegeven moment zegt hij nog zo mooi tegen mij van: "Nou, Marian, heel veel mensen vragen aan mij kan ik wat voor je betekenen?" Hij zegt: "Ja, daar heb ik één antwoord op..." En daarvoor maak ik deze podcast, om het antwoord wat hij geeft. En dat antwoord is: GENIETEN>

Hij zegt: "Geniet, Marian. Doe de groeten aan Mike
en geniet er van."

Ik begon eigenlijk al in het gesprek te brullen met hem en ik loop weg met de hond. We waren nog niet eens op de helft. En ik begon te huilen, huilen en nog steeds ben ik in die fase, want het is verschrikkelijk waar ze doorheen moeten.

De boodschap was zo duidelijk, ook wat Marcel zegt: Geniet van het leven en zij genoten ook van het leven en ik heb het er zo vaak met haar over gehad, over het leven, over het genieten, over als er dingen gebeuren.

Zij was er voor mij, toen ik het bericht kreeg dat mijn maatje, mijn beste vriendin, dat heb ik ooit wel eens verteld, zij had blaaskanker. En toen ze was overleden, toen ik dat telefoontje kreeg, stond zij letterlijk naast me en zij heeft mij thuis gebracht. En nu dit en dat vliegt allemaal door me heen. 

Thuisgekomen stuur ik een berichtje naar haar en op een gegeven moment kijk ik naar het berichtje, zie ik dat ik het heb verstuurd om: 11.11. Nou en toen ging ik weer: huilen, huilen, huilen.

Voor vandaag is dat eigenlijk mijn boodschap voor jou ook, van: Geniet en het is zit ook in m'n slogan: Accepteer dat wat er is. Laat los wat is geweest, geniet, dat heb ik er later tussen gezet: geniet, geniet en  heb er vertrouwen in wat kan zijn. 

Ik hoop dat dit ook is wat jij vandaag moet horen en dat de boodschap doorgegeven kan worden, van: Zit het even tegen? Zijn die schoenen niet goed? Of whatever. Heb je die kaartjes niet kunnen bemachtigen, kom je ergens niet binnen? Lekker belangrijk...

Denk om wat er is. En geniet van wat er is. Geniet van die kleine momenten. En dat is eigenlijk de boodschap van vandaag, die ik wilde meegeven en ik hoop dat ik daarmee de grote boodschap, die ik heb gehad, door kan geven. Nogmaals, ik ben ontzettend geraakt, ik ben heel emotioneel. En toch wilde ik dit doorgeven, een dikke kus van mij voor jullie. Ik hoop dat je er wat mee kan.