Geef alles weg en je zult een rijk mens zijn
Feliz Navidad.
Elke avond valt het mij op hoeveel mensen er in Barcelona op straat leven. Vanavond ben ik met vijf grote zakken door de stad gelopen en heb kleding en schoenen uitgedeeld, aan mensen die niet thuis uren voor de spiegel staan ‘omdat ze niet weten wat ze vandaag weer aan moeten trekken om er leuk uit te zien’.
Simpelweg omdat deze mensen geen thuis hebben en hun enige kleding dragen ze elke dag. Mensen die – om wat voor reden ook – moeten overleven, voordat ze wellicht ooit nog eens kunnen gaan leven.
Hoe zou het zijn als jij daar lag?
Elke nacht op straat onder een stuk karton of een stinkende deken?
Geen warme douche, geen kerstdiner, niemand om van te houden en niemand die je even oprechte aandacht geeft. Hoe zou het zijn als ik dat was?
Zou iemand mij helpen, of zou iedereen dan ook een andere kant opkijken en hooguit wat kleingeld toewerpen?
Geef alles weg en je zult een rijk mens zijn
Wat de reden ook is, doet dat ertoe? Is dat misschien niet de reden van ons bestaan, om elkaar te helpen wanneer dat nodig is. En vanavond was het nodig. Ik heb vijf zakken gevuld met kleding en schoenen en ben naar de Santa Maria kerk gelopen. Bij de ingang zat het oude vrouwtje dat daar elke dag zit. Met haar verschrompelde hand pakte ze me vast alsof ze me nooit meer wilde loslaten en voor een ogenblik straalden haar ogen zo helder dat ze licht gaven.
Aan de andere kant van de kerk stond een verwilderde man naast de poort. Mensen liepen in en uit en zagen hem niet staan. Bijna geschrokken keek hij op toen ik hem een zak in zijn hand duwde. Een paar tellen later kwam hij tot leven. Zijn droeve gelaat veranderde in een glimlach en zijn ogen begonnen te glimmen. Hij omhelsde me.
Het gevoel dat vanavond door mij heenging was een grenzeloze dankbaarheid. Het licht dat heel kort even uit al die ogen straalde is onbeschrijfelijk. Mijn redacteur zou in dit geval zeggen: ‘Dat is juist de taak van de schrijver.’ Maar in dit geval wil ik het niet beschrijven, ik wil jou vragen om dit gevoel zelf mee te maken.
Kijk wat je in de kast hebt liggen. Alles wat je het laatste jaar niet hebt gedragen kun je in een zak doen. Vind iemand die het wel zal dragen, iemand die je er gelukkig mee maakt. Iemand die het nodig heeft. Wat je ervoor terugkrijgt is onbetaalbaar. We kennen allemaal wel iemand die onze hulp kan gebruiken. Of je loopt de straat op en je geeft aan iemand die je niet kent. Je kleding, je aandacht, een klein beetje geluk, een moment van verdraagzaamheid.
PS. Indien je de komende dagen vreemde creaties op straat ziet met Versace Jeans, Ed Hardy’s sweaters en Dolce Gabbana schoenen…
