Wat als geld er niet toedoet

vanaf eind maart dit jaar zat ik in een neerwaartse spiraal qua gezondheid. fibromyalgie die op tilt is geslagen na een hersenschudding waardoor ik niets kon doen voor de komende verhuizing die ik had. de fibro sloeg door naar spierspasmes waardoor ik uiteindelijk niet meer kon lopen door uitputting. ik heb 2 opnames gehad… de crisisopvang was pure hel en veroorzaakte meer stress en klachten, de 2e opname heeft mij de basis terug gegeven… een basis lager dan mijn normaal al zo lage basis qua conditie en mobiliteit.
mijn dankbaarheid? de vrienden die vanuit de andere kant van het land mij kwamen helpen verhuizen, mij door zware aanvallen hielpen tegelijkertijd, mij bijstonden als ik moedeloos werd. De vrijwilligers die mij nu helpen met boodschappen doen, kleine klusjes rondom mijn huis omdat mijn herstel langdurig zal zijn, de buurtzorg die mij hielp met douchen en mij ondersteunde om weer in bed te komen omdat ik geen energie had en er altijd waren om te luisteren, de vrijwllligers van Sensoor die mij door periodes hebben geholpen van stress, paniek en onzekerheid tot medicatie ging werken, de doktersdienst die al die tijd met zeer grote regelmaat mij in de avond en nachturen bij hebben gestaan om toch die nacht door te komen als medicatie zijn werk niet deed.

Nu ben ik weer thuis, mijn netwerk is hersteld op medisch vlak, ik kan weer lopen, traplopen is nog steeds een moeizame ervaring maar ik ben weer in stijgende lijn. Mijn kinderen kunnen gewoon weer langs komen. helpen waar zij kunnen en ik leer om niet meer uitleg te geven waarom zij dingen voor mij moeten doen.

Ik heb nog een lange lange weg te gaan met alleen maar onduidelijkheid maar ik begin weer kleine mooie momenten te zien na maanden van zware, helse pijn, confrontaties met mijn aandoening en de confrontatie dat ik niet zal weten waar dit zal eindigen…

Alhoewel ik nog weinig buiten kan komen… ik begin weer met tekenen, ik wil weer muziek horen, ik wil doorzetten met mijn herstel en genieten van mijn tijd met mijn kinderen. mijn creatieve gedachtes komen weer op gang alhoewel het uitvoeren nog even uitgesteld mag worden maar dat geeft niet…

geld…. heeft hier niets mee te maken. tuurlijk… zou bepaalde dingen in mijn leven makkelijker maken maar he…. het haalt geen pijn weg, haalt geen aandoening weg waar nog geen geneesmiddel voor is. geld zou wel de mogelijkheid bieden om mooie herinneringen op te bouwen met mijn kinderen die ik nu niet kan creeeren maar het aller belangrijkste krijgen ze onvoorwaardelijk; mijn liefde en steun en geborgenheid bij alles waar ze maar mee zitten of nodig hebben. deze dingen zijn met geld niet te koop maar in mijn ogen wel het aller belangrijkste dat er is.