Negatieve overtuigingen oftewel belemmerde overtuigingen, belemmeren je om te groeien. Belemmeren je om van jezelf te houden en te doen wat je graag wilt doen.
Waar je in gelooft is je realiteit.
Wat zijn beperkende overtuigingen?
Een beperkende overtuiging is een vals geloof die je krijgt als gevolg van het trekken van een verkeerde conclusie in een bepaalde situatie. Vaak heb je beperkende overtuigingen als kind van huis uit meegekregen. 'Ik weet niet beter' en 'zo ben ik nu eenmaal zijn veel gehoorde kreten.'
Wat zijn jouw beperkende overtuigingen?
Onderzoek eens wat jouw gedachten zijn. De eerste stap is altijd om bewust te worden van iets, in dit geval van je overtuigingen.
Schrijf je beperkende overtuiging eens op. Denk dan ook aan gezegdes die je vroeger hebt gehoord bijvoorbeeld: als je voor een dubbeltje bent geboren word je nooit een kwartje of ik had een veel betere baan gehad als ik mijn school had afgemaakt, ik heb nooit geluk etc..
De uitdaging van beperkende overtuigingen
Het grootste probleem van beperkende overtuigingen is dat je beperkt wordt door het leven te maken zoals jij het wilt hebben. Je leeft onder je potentieel.
Ben je wel eens in het circus geweest? Dan heb je daar vast de olifanten gezien. Waarom zetten ze voor deze grote zware beesten niet de ring af? Een olifant komt bij het circus en die krijgt een zware bal aan zijn poten. Eerst probeert hij nog de bal (of een touw) van zijn poten af te krijgen maar dan denkt hij dat hij het niet kan en zal het niet meer proberen.
Waar komen beperkende overtuigingen vandaan?
Hierboven heb ik geschreven dat een beperkende overtuiging komt als gevolg van het beleven van een bepaalde ervaring. Je kan de overtuigingen hebben opgedaan in je jeugd, op school etc. Toch kunnen vrienden je ook tegenhouden. Toen ik aan de coachopleiding begon zeiden er veel mensen tegen mij: "daar kan je niets mee, iedereen is tegenwoordig coach" etc..
De media, vrienden, familie en de mensen met wie we omgaan kunnen je blijven voeden met beperkende overtuigingen zonder dat je er bewust van bent.
Heeft een beperkende overtuiging invloed op je gedrag?
Ja, een beperkende overtuiging heeft zeker invloed op je gedrag. Waar jij in gelooft dat zal je vinden. Geloof jij dat mensen je niet leuk vinden dan zal je (on)bewustzijn ook naar bewijs gaan zoeken dat mensen je niet leuk vinden.
Loop je in de stad en een kennis loopt je voorbij zonder je gedag te zeggen dan zal bij jou meteen de knop omgaan en zal je denken: "ik ben niet leuk genoeg, want x zegt geen gedag". In mijn training geef ik dan als voorbeeld dat de zon misschien wel heeft geschenen. "Hoezo" wordt er dan meestal gevraagd. Degene kan tegen de zon in hebben gekeken en jou helemaal niet hebben gezien. Dit is ook benadering maar omdat jij de overtuiging al hebt dat je niet leuk bent, zal je hier niet aan denken. Je filtert informatie op basis van je geloof.
Hoe de beperkende overtuigingen te veranderen?
Als een vriend je heeft verteld dat je iets niet kan tillen omdat het veel te zwaar weegt dan heb ik de volgende vragen voor je:
- Heb je het zelf geprobeerd om te tillen? Zodat je zeker weet dat je het niet kan tillen of ga je zomaar van de mening van een ander uit?
- Wie heeft je verteld dat het zo zwaar weegt?
- Waar is het bewijs?
Je vriend kan je wel vertellen dat het te zwaar is, maar misschien heeft hij dit wel gezegd omdat het voor HEM te zwaar is en dat betekent nog niet dat het voor jou ook zwaar hoeft te zijn. Een overtuiging van een ander hoeft nog niet jouw overtuiging te worden.
Probeer het zelf! Ga niet zomaar uit van een mening van een ander. Als het inderdaad niet lukt om te tillen. Niet opgeven! Probeer iemand te vinden die je misschien kan helpen met een bepaalde manier van tillen. Een beperkende overtuiging kan je niet veranderen indien je niet aan jezelf bewijst dat je het mis hebt. Blijf actie ondernemen om te laten zien aan jezelf dat de overtuiging niet juist is.
Met beperkende overtuigingen kan het zijn dat je niet leeft zoals jij zou willen en het kan zorgen dat je een rot gevoel hebt.
Een groot verschil tussen mensen met zelfvertrouwen en mensen zonder zelfvertrouwen is dat mensen met zelfvertrouwen de beperkende overtuiging opsporen en veranderen.
Ondanks een onrealistisch optimistisme de beperkende gedachte: “Als ik onverwacht inkomen heb, krijg ik onverwachte kosten”.
Ik heb een rommelmarktartikelen-opbrengst van euro 8,00 én nog geen tien minuten later staat een buurman aan de voordeur dat de eerste bewoner van onze straat is overleden en ze geld inzamelen voor een krans, euro 10,00 per persoon…..
Tóch weer optismisme opgebracht: vandaag kwam een man aan de deur, a la de vroegere scharenslijper, en die bood aan de dakgoten te reinigen. Nou is dat bij mij niet nodig, want ik heb een passende ladder en beperkte hoogtevrees (wordt aan gewerkt!). Maar het bracht me wèl op het idee een folder te stencillen en daarin aan te bieden álle dakgoten in onze buurt voor de-helft-van-de-prijs schoon te maken….
Zegt T. Harv Eeker al niet: “Los iemand’s probleem op en het geld begint vanzelf te stromen”…?
Het moeilijkste wat ik geleerd heb is toch wel mororrijden. Ik was 41 jaar, en iedereen zei, ik vind jou daar helemaal geen type voor. Ik gaf ze maar gelijk, want ik vond het zelf ook wel een beetje..
Maar na een mislukte poging gestopt te ziijn, heb ik het toch weer opgepakt. Ik dacht, als ik in het bejaardenhuis zit, heb ik er nog steeds spijt van. Met deze nieuwe kracht heb ik m’n rijbewijs gehaald, en heb al heel wat kilometers gereden samen met mijn man. En ook in het prachtige Oostenrijk. Dus zo zie je maar weer…………
Tja, je kan ook teveel proberen, en dat dan na jaren blijkt dat het echt een beperking van je is.
Zoals bij mij met mijn communicatiestoornis. Jaren lang hebben ze gezegd dat ik het wel moest willen en dan iedereen het kan, dus waarom ik niet? Tja, niet iedereen met benen kan een marathon lopen, want er kan iets aan de hand zijn met die benen. Als ze in de gips zitten, zie je meteen dat het niet kan, maar als iemand gewoon kan lopen, denkt men al gauw dat als je maar genoeg oefent, dat je ooit de marathon kan lopen……….Zo ook bij mij, maar na 55 jaar heb ik gewoon voor mezelf geaccepteerd dat ik zo nu eenmaal communiceer en dat geeft me een hoop rust! Niks niet meer moeten willen, het IS gewoon zo!