Een onderwijzeres in New York onderwees haar klas over de gevolgen van pesten.
Ze gaf hen de volgende opdracht. Ze gaf alle kinderen in de klas een stuk papier en zei hen het te verfomfaaien, het te verkreukelen er een prop van te maken, het op de grond te gooien en er op te stampen. Kortom er echt een puinhoop van te maken, maar het niet te verscheuren. De kinderen vonden dat wel een leuke opdracht en deden hun best het blad zo veel mogelijk te verkreukelen.
Toen kregen ze de opdracht om het papier voorzichtig weer open te vouwen, zodat het niet scheurde en het weer glad te strijken. Ze liet hen zien hoe vol littekens en vuil het papier was geworden.
Toen zei de klas dat ze het papier moesten zeggen dat het hen speet dat ze het zo verkreukeld hadden. Maar hoe vaak ze ook zeiden dat het hen speet en hoe ze hun best ook deden om de kreukels weer uit het papier te halen, het lukte hen niet om het blad in de vorige gladde staat terug te krijgen.
Ze wees haar leerlingen op alle littekens die ze achterlieten. En dat die littekens nooit meer zullen verdwijnen, hoe hard ze ook probeerden te repareren.
Dat is wat er gebeurt als je een kind een ander kind pest. Je kan zeggen dat het je spijt, je kan proberen het weer goed te maken, maar de littekens zijn er en die blijven.
Mensen van 80 kunnen nu nog navertellen hoe ze op de lagere school gepest werden. De kreukels gingen er niet meer uit.
De gezichten van de kinderen in de klas vertelden haar dat haar boodschap was over gekomen.
Ben jij gepest op school en/of elders? Ik ben gepest op school en vind dit een heel mooi verhaal om te vertellen want ik weet zeker dat ik verhaal nog kan vertellen als ik 80 ben.
Heb jij het een plekje kunnen geven? Heb jij het kunnen verwerken? Ik waardeer het zeer als je een reactie achter wilt laten.
Voor velen is het waar; littekens blijven… Waarschijnlijk ook voor mij, maar ze worden wel dragelijker (ik voel ze ‘oplossen’) naarmate je ze meer bewust wordt en ze onder ogen durft te zien. Dan blijken ze veel minder eng dan dat je verstand je wijs heeft gemaakt
Dit verhaal geeft een geweldig handvat om op school op een aansprekende manier met “pesten” aan de slag te gaan. Ik heb het gelijk doorgestuurd aan vriendinnen in het onderwijs en aan de directeur van de basisschool van onze kinderen. In de hoop dat er door dit verhaal weer meer aandacht voor is en het pesten weer een klein beetje zal verminderen.
Ik ben heel erg gepest, zowel lichamelijk als geestelijk! Jaren lang! Ook therapie gehad daarvoor! Toen zat ik in de derde klas van de middelbare school en had het ik het zo gehad ermee, dat ik me er op de een of andere manier zo weinig van aan trok dat het stopte. Ik heb nu wel eens een dag dat ik er nog verdrietig om kan zijn, maar het heeft me erg sterk gemaakt!^^
gepest nee, maar je kan dit op alle situaties toepassen. Mooi & herkenbaar geschreven