Inspirerend verhaal: Het verhaal van het potlood

Ik vind dat inspirerende verhalen je vaak een inzicht geven en weer even laten zien waar je staat. Heerlijk vind ik deze verhalen. Ik wil dit inspirerend verhaal dan ook graag met je delen.

Inspirerend verhaal: Het verhaal van het potlood

Een jongetje keek naar zijn oma die een brief aan het schrijven was.
Op een gegeven moment vroeg hij: ”Oma, schrijf je een verhaaltje over wat wij samen hebben meegemaakt"? Of schrijf je misschien een verhaaltje over mij?

Zijn oma stopte met haar brief, glimlachte, en zei: ‘ik schrijf inderdaad over jou. Maar belangrijker dan de woordjes die ik schrijf is het potlood waarmee ik schrijf. Ik zou willen dat je later als je groot bent, net zo als dit potlood wordt.”

Het jongetje keek nieuwsgierig naar het potlood, maar kon er niets bijzonders aan ontdekken. ”Maar het is gewoon maar een potlood”

“Het is maar hoe je er naar kijkt. Het potlood heeft vijf bijzondere dingen die jou tot iemand zullen maken die altijd in vrede met de wereld zal leven." - maar dan moet je ze wel onthouden-

Ten eerste:

Je zult misschien grootse daden verrichten, maar je mag nooit vergeten dat er een hand is die je leidt. Deze hand noemen we God, en hij zal je altijd leiden volgens zijn wil.

Ten tweede:

Af en toe moet je stoppen met schrijven, om de punt te slijpen. Daardoor heeft het potlood een beetje pijn, maar het wordt er wel scherper van. Dus, je moet wat pijn kunnen verdragen, het maakt je tot een beter mens.

Ten derde:

Als je met een potlood schrijft, kun je altijd uitgummen wat je fout schreef. De les is dat corrigeren wat we gedaan hebben niet slecht is, maar belangrijk, om rechtvaardig door het leven te kunnen gaan.

Ten vierde:

Het belangrijkste van het potlood is niet het hout of de buitenkant, maar het grafiet dat er in zit. Dus, wees steeds bezorgd om wat er binnen in je gebeurt.

Ten slotte:

Het vijfde wat een potlood bijzonder maakt: het laat altijd een spoor achter. Besef goed dat alles wat je in je leven doet, sporen zal achter laten en probeer je daar voortdurend van bewust te zijn”

Bron: Paulo Coelho