“Let op je woorden! Eens gezegd, blijft gezegd!” waarschuwde mijn moeder ons vroeger.
Inmiddels ben ik een stuk minder impulsief (en kattig) en zijn de waarschuwingen in de oorspronkelijke context niet echt meer relevant.
Maar toch, met het advies van mijn moeder in mijn achterhoofd deed ik laatst een opmerkelijke observatie.
Wat zeg ik toch vaak “zou moeten” !
Wat wil ik mezelf met deze woorden duidelijk maken? Waarom gebruik ik ze zo vaak?
Weet je wat ik wel zou willen?
Ik zou meer tijd met familie willen doorbrengen, ik zou een serieuze carrière willen, ik zou meer willen reizen…Ach, wat ik allemaal nog zou willen doen of bereiken!
Het woord ‘zouden’ zet voor mij een deur open naar de toekomst. Ik droom erop los, schets mooie plaatjes en ontdek allerlei mogelijkheden.
Maar als ‘zouden’ en ‘moeten’ elkaar vinden, verandert mijn luchtkasteel in een grote zwarte donderwolk.
Weet je wat ik eigenlijk zou moeten doen?
Meer sporten, gezonder eten, vaker afspreken met vriendinnen, op tijd op staan… Noem maar op!
Zoals het nu is, is het niet goed. Het moet anders! Vervolgens leg ik de lat steeds wat hoger. De dromen die ik had, veranderen in taken, lijstjes en verplichtingen en drukken steeds zwaarder op mijn schouders. Ik kan moeilijk tot rust komen en ben vaak bezig met hoe het nog beter kan.
Perfectionisme
Van jongs af aan was ik al erg perfectionistisch. Ik stak veel tijd en moeite in de dingen die ik deed omdat ik het belangrijk vond om het perfect te doen. In de afgelopen jaren heb ik mijn perfectionisme losgelaten. Het hoeft niet perfect, het is goed zoals het is. Ik ben goed zoals ik ben.
Toen het me opviel dat ik de woorden ‘zou moeten’ nog steeds regelmatig gebruik, was dit voor mij een wake up call. Hoewel perfectionisme allang geen grote plek meer in mijn hoofd en leven inneemt, zijn haar geniepige invloeden nog steeds voelbaar. Elke keer als ik deze woorden gebruik, zeg ik eigenlijk tegen mezelf dat ik niet goed ben zoals ik ben. Want pas als ik doe wat ik ‘zou moeten’ dan pas kan ik tevreden zijn. En zo zal het nooit goed genoeg zijn.
Door meer op mijn woordgebruik te letten en mezelf te corrigeren, zal ik ook op onbewust niveau mijn behoefte aan perfectie los te laten. Per slot van rekening zijn de woorden die ik gebruik, het verhaal wat ik aan mezelf vertel.
Ik let op mijn woorden en creëer daarmee nieuwe verhalen. Met happy end natuurlijk!
Wat vertel jij jezelf?
