Eigenlijk weet ik niet precies hoe we Facebookvriendjes zijn geworden, maar op een dag gebeurde dat en las ik regelmatig haar statussen die voorbij kwamen op de home-page. Ik vond ze leuk, liefdevol en respectvol, de manier waarop ze schreef, hoe ze reageerde op anderen. En ze was ook een prachtige vrouw om te zien, dat is ze nog steeds natuurlijk.

Relatie

Twee maanden geleden kreeg ze een relatie, en ook dat werd aangekondigd op Facebook. Weer genoot ik, wat een droomkoppel waren ze samen, wat een prachtige mensen van binnen en van buiten . En wat waren ze verliefd. Alles ging heel snel, samenwonen, een huis kopen in het buitenland waar ze de helft van het jaar zouden gaan wonen. Natuurlijk smulden wij Facebookvriendjes mee van deze bijzondere liefde met bijbehorende prachtige zwijmelfoto’s. Ik gunde het haar ook zo ongelooflijk, dit geluk, al kende ik haar amper. Maar dit was een sprookje waar iedereen, inclusief ik, gewoon ontzettend blij van werd.

Geheel onverwachts…

Afgelopen week was ik weinig op Facebook, gisteren pas checkte ik de homepage en toen kwam ze weer langs. Ik las haar woorden, ik las ze nog een keer, ik voelde me misselijk worden, echt misselijk tot diep in mijn buik. Dinsdag jongsleden was haar grote liefde geheel onverwachts overleden, wat een regen en stortvloed van condoleances veroorzaakten op haar wall. Ik moest er van huilen en oh, wat ging mijn hart naar haar uit~ Inmiddels zijn we een dag verder, en ik merk dat het me enorm bezig houdt. Dit prachtige liefdesverhaal van twee oprechte en supermooie mensen dat zo abrupt is geeindigd (in ieder geval in aardse vorm) onderstreept voor mij weer extra in wat voor vreemde tijd we leven. Het gevoel dat niets meer te plannen valt want alles loopt net even iets (of zelfs enorm) anders dan je had gewild.

Leven in het NU

Ik ben geen fan van Eckhart Tolle, echt niet, maar het spirituele cliche van ‘leven in het nu’ begint steeds meer op te gaan, onder alle omstandigheden. En er is maar een manier om door de pijn van kapotgeslagen dromen en verlies van immens grote liefdes heen te gaan, en dat is bewust doorademen op momenten dat je innerlijk lijden zo groot is dat het als een vloedgolf over je heen dendert en het je bijna lijkt te verzwelgen. Second best dat je kunt doen is schuilen bij dierbaren die er nog wel zijn en je laven aan hun liefde, zorg en troost. We hoeven het niet alleen te doen, al denken we vaak van wel.

Facebook is niet alleen een plek voor mooi opgemaakte Sushi foto’s, voor prentjes van ontluikende en superlange liefdes, van vreugde en van zonneschijn en inspirerende quotes waar ik als professioneel optimist zelfs nog wel eens braakneigingen van krijg. Dus zorg goed voor elkaar, deel niet alleen je vreugde, maar ook je pijn en je verdriet met de mensen om je heen. Alles is welkom en mag er zijn… en zal je alleen maar mooier en completer maken als mens