Een coachsessie met een paard als spiegel. Ik heb dit al eens eerder gedaan en ik vond het toen al een bijzondere ervaring. Mijn vriendin Nicole van Baaren heeft sinds kort een eigen paard. Zij is coach/counselor en geeft ook trainingen met paard als spiegel. Zij vroeg aan mij of ik dat een keer wilde ervaren.

Ik moet er wel bij vertellen dat ik angst voel bij paarden, dus enige terughoudendheid was er zeker van mijn kant.  Ik ben echter van mening dat je door je angst heen moet en uit je comfort zone moet komen en ik antwoordde al snel met “ja”.

Woensdagmiddag reed ik naar Nicole voor een sessie paardenspiegelen. Onderweg voelde ik al een beetje kriebels in mijn maag. Het voordeel was dat ik Nicole, haar werkwijze en haar paard Twister al kende. Ik had ze de week ervoor nog gezien en dan toch een beetje zenuwachtig. Ik dacht nog: “wat moeten andere mensen dan ervaren als zij echt niet weten waar ze naar toe gaan?”

Jaren geleden ben ik voor een soortgelijke sessie naar Den Bosch gereden. De bijeenkomst werd toen afgebroken omdat het paard ging rollen in de bak. 

In die periode zat ik niet lekker in mijn vel en ik kan mij eigenlijk weinig meer herinneren van die sessie. Ik heb mijn succesdagboek er nog op nagelezen er daar heb ik ook weinig in kunnen terug vinden. Maar ja, daar mogen alleen maar positieve dingen staan… Er staat dus alleen maar dat ik geweest ben en dat ik een metafoor uit een grote kom heb gepakt na afloop.

Waarom coaching met paard als spiegel?

Het paard is een sensitief dier, puur, direct en spiegelt zonder waardeoordeel in het hier en nu. Een paard spiegelt niet alleen het gedrag dat je laat zien maar meer de intentie die eronder ligt.

Als je vol bravoure op een paard afstapt maar je voelt eigenlijk angst, zal het paard die angst spiegelen en niet je bravoure. Omdat een paard een kuddedier en een prooidier is, is hij afhankelijk van zijn kudde.

Het is dan ook belangrijk voor hem om te weten hoe het met de andere paarden binnen zijn kudde is. Het paardenspiegelen is dan ook geen magisch truckje, hij heeft die informatie nodig om zijn eigen overlevingskansen te vergroten. Als je niet sterk genoeg bent om een leider voor hem te zijn, zal hij zijn strategie daar ook op aan passen. Het gedrag van het paard is dus eigenlijk een reactie op het gedrag onder je gedrag dat jij vertoont. Zo wordt jij je bewust of je congruent bent, m.a.w. straal jij werkelijk uit hoe jij je voelt?

Wat vond ik ervan? 

Een geweldige ervaring. Vroeger is tegen mij gezegd nooit achter een paard te gaan staan. Voor mij is één ding duidelijk en dat is dat ik niet achter een paard ga staan. Telkens kwam Twister naar mij toe en draaide hij zijn kont naar mij toe. Nicole vertelde: “hij vind het zo lekker om op zijn kont geaaid te worden”. Ja natuurlijk….. ;-).

Ik heb moest hier wel erg om lachen maar ik wilde per se niet achter hem gaan staan. Het was wel duidelijk dat als ik echt iets niet wil dat ik het dan ook echt niet doe. Wel liet ik toe dat Twister maar aan mijn kleding zat te trekken en ik duwde hem een paar keer weg maar bleef daarbij lachen. Mijn intentie was duidelijk anders dan wat ik aan gedrag liet zien. Daar was ik niet duidelijk genoeg in want de vraag van Nicole was dan ook meteen; “waarom zeg je er niets van?” en “hij mag wel veel van jou!”

Ik mocht een kaartje trekken met een opdracht. De opdracht luidde: zet het paard in het midden van de bak, neem afstand zonder dat het paard je volgt. Jeetje hoe ga ik dat doen? Denk, denk…. “Nicole?”, “ja, Marian”, “hoe kan ik hem nu meenemen als hij geen halster om heeft”. Nicole moest lachen om mijn nuchterheid.

Weet je dat het best moeilijk is om het paard je niet te laten volgen, althans in mijn geval. Ik bleef Twister aankijken en daarmee nodigde ik hem impliciet uit. Dat was geen goed idee want Twister stond twee tellen stil en kwam mooi mijn kant uit. Nog een keer proberen dan…. Ik dacht het te weten….geen aandacht geven ;-). Twister kwam vrolijk achter mij aan en gaf mij een zetje met zijn kop.
Ik vond het echter niet prettig dat Twister achter mij aan liep want je weet tenslotte niet wat er dan achter je gebeurt en ik wil niet steeds achterom kijken. (Mijn slogan: als je achterom blijft kijken dan zie je niet wat er voor je gebeurt).

Twister kwam naast mij lopen. Nicole vroeg: “zie je wat er gebeurt?”, “in welke positie hij jou neerzet”. Nicole vertelde het een en ander over de positie van het paard.

Wat heb ik eraan gehad?

Ik vond het mooi  dat ik door mijn angst (voor paarden) bent gegaan en het toch heb gedaan. Dat ik heel goed weet wanneer ik iets wel en niet wil. Dat ik vergevingsgezind ben. Dat ik geen leider wil zijn maar graag met mensen samenwerk, gelijkwaardigheid en in verbinding. Dat ik een mensen-mens ben, en graag in het zonnetje sta. Twister zette (duwde) mij steeds op een plek in de zon, vlakbij Nicole ;-). Ik werd eigenlijk door Twister in een positie gezet die mij het beste past.

Nicole, bedankt voor deze geweldig ervaring en ik doe het graag nog een keer.

Wil jij meer weten van Nicole en haar werkwijze? Neem gerust contact met haar op en/of neem een kijkje op haar website: www.dekrachtvanelan.nl

bbb