On(aan)tastbaar. Niet uit te leggen. Nulpunt. Actieloos. Niet zichtbaar of voelbaar.
Niets
“Wat doe je??” vraag ik mijn dochter nadat ik zie dat ze iets wegmoffelt..
“ Niets hoor.”
“ Nou ja, je deed wel iets.. Wat ligt er dan onder je kussen??”
“ Niets belangrijks.”
“ Nou ja, dan kun je het toch ook gewoon op je bureau leggen??”
“ Nee, want dan ziet een ander het.”
“ Oh, maar dan is het toch iets??”
“ Ja, mama..”
Uiteindelijk maar een complete discussie ontweken. Pubers, ach ja, ze hebben hun eigen “niets” zo nodig.
Niet alles is controleerbaar
Niet alles is controleerbaar, dus als mijn dochter “niets” onder haar kussen wil wegmoffelen, dan moet het voor haar zeker belangrijk zijn.
Later kwam ze van haar zolderkamer naar beneden en legde wat op mijn bureau neer. Een briefje, waarop ze een gedicht had geschreven. Over mij, haar mama, haar alles, haar voorbeeld. Hoeveel ze zichzelf in mij herkende.
Zo, dat was niet niks. De emoties die ze uitte in die paar zinnen. Een dikke knuffel, een dikke zoen en een “ ik hou van je mama”.
Van “niets” is mijn meisje uitgegroeid tot een geweldige jongedame. Nu 17 jaar, van de week haar eindexamenbal gehad. Bij een vriendin blijven slapen en duidelijke afspraken gemaakt. Eigenlijk heel weinig, zowat niets. Want ze weet heel goed zelf wat wel en niet kan.
Vertrouwen is alles, anders heb je niets!!
Mijn dochters. Een stel prachtige, ontwikkelde, intelligente super meiden. Ze worden groot. Verstandig en zelfstandig. Trots ben ik zeker! Soms voelt het alsof ze me niet meer zo hard nodig hebben. Gaan ze hun eigen ding doen. En toch.. aan het eind van de dag, een knuffel en een kus en “ ik hou van jou”.
Gelukkig. Niet te lang piekeren. Het feit dat ze zich bezighouden, zegt alles. Serieus en gedreven in alle mogelijke opzichten. Bovendien, je moet wel wat te doen hebben. Niets doen is ontzettend moeilijk. Je weet nooit wanneer je klaar bent.
@ AHJ ~ 01/05/2015~
