Perfectionisme een mooie maar o zo lastige eigenschap

Geschreven door: Bianka van Zijl

Dit wordt mijn tweede blogbericht voor Just Be You en wat heb ik veel leuke en mooie positieve berichten ontvangen na mijn eerste blog. Allen dank daar voor! Zoveel reacties had ik echt niet verwacht, dat smaakt zeker naar meer!

Maar dan…. als de fel roze wolk waar ik boven op zit langzaam aan weer plaats maakt voor de orde van de dag en ik weer lekker met twee benen op de grond in m’n schoenen sta begin ik te twijfelen en word overvallen door lichte paniek. “O jee” denk ik “als ik binnenkort een nieuw bericht ga schrijven waar moet dat toch over gaan”, “wat zullen de mensen wel niet van me denken als het niet net zo goed is als het vorige”, “als ik de juiste woorden maar kan vinden” en “wil ik over mezelf schrijven over hoe ik het leven ervaar ( dus kwetsbaar opstellen) of hoe ik er van een afstand tegen aan kijk”?

Dat is zo zielig

Meneer Perfectionisme staat weer voor de deur en ik weet niet hoe vaak ik die deur voor z’n neus heb dichtgesmeten maar iedere keer trap ik er weer in als hij aanbelt.

Ik vergelijk hem wel eens met de persoon van zo’n callcenter die tijdens het avondeten opbelt met een of andere geweldige aanbieding die ik niet kan laten liggen en waar ik zeker tientallen euro’s per jaar mee ga besparen. Zo’n persoon weet me vaak helemaal in te palmen, ik hoor zijn/haar verhaal maar even aan , want ja zo iemand moet toch ook z’n boterham verdienen. En niemand vindt het leuk als de hoorn erop wordt gegooid, dat is zo zielig. Aan het einde van het liedje heb ik weer toegehapt op dat half jaar abonnement van dat toch wel leuke tijdschrift!

Het gebeurt gelukkig steeds minder vaak dat ze me bellen. Lang leve het bel-me-niet register!

Kon ik zo’n bel-niet-aan-mijn-voordeur of waag-het-niet-om-in-mijn-hoofd-te-komen registratie formulier ook maar voor Mister Perfect invullen. Helaas zo gemakkelijk dat niet.

Is het nu echt zo vervelend, dat perfectionisme?

Kan ik het niet gewoon de hand schudden, het accepteren en het toe laten in m’n leven? Want ik heb het idee; hoe harder ik er tegen vecht en wil dat het verdwijnt hoe meer ik van mezelf Moet verwachten, hoe Meer eisen ik aan mezelf stel en hoe Hoger ik de lat leg.

Perfectionisme is tot op zekere hoogte denk ik wel prima. De behoefte om het beste uit jezelf te halen om zo het beste resultaat te creëren, geeft plezier en zorgt ervoor dat je trots kunt en mag zijn op jezelf. Daar is helemaal niets mis mee! Iets zo goed mogelijk willen doen motiveert en inspireert.

Het wordt pas een probleem als je altijd streeft naar perfectie.

Dan ben je nooit tevreden.

Je verwacht altijd 200%, wat zeg ik, 500% inzet van jezelf. En je kunt zo bang worden om het verkeerd te doen, dat je nergens meer aan begint. Je legt de lat voor jezelf steeds hoger totdat je er niet meer over heen kunt kijken en je dus niet meer aan je eigen verwachtingen kunt voldoen. Ik vind dit ontzettend frustrerend!

Het kost daarbij ook zo ontzettend veel energie. De hele dag een stemmetje in je hoofd hebben die alleen maar zegt: “wat je doet is niet goed genoeg”, “het kan veel beter”, “schiet nu eens op want je hebt nog meer te doen” en “hoe zullen andere over me denken, ben ik wel goed genoeg in hun ogen”.

Ongezond perfectionisme ontstaat uit het gevoel niet goed genoeg te zijn. Als ons uiteindelijke resultaat niet perfect is, dan betekent het dat we niet genoeg ons best hebben gedaan en we anderen en zeker onszelf teleurstellen. Dit komt meestal voort uit conclusies die je in het verleden hebt getrokken. Het kan zijn dat je kritische ouders of vrienden had die je het gevoel gaven niet goed genoeg te zijn. Je wilde aan hun verwachting voldoen om geaccepteerd te worden. Ook al spreek je deze mensen niet meer, de verwachting die je van jezelf hebt, is er nog steeds.

Hoewel niemand meer kritiek op je heeft, ben je nog steeds kritisch naar jezelf toe. Je DENKT dat andere kritiek op je hebben, maar heb je ze het ooit horen zeggen? Je DENKT dat je iets niet kunt, maar heb je het wel geprobeerd? Je DENKT dat je niet goed genoeg bent, maar kijk eens om je heen naar wat je wel hebt bereikt in je leven. Ook al is het maar klein, geeft het jou geen voldoening als je bij jezelf  diep van binnen kijkt?

Perfectie bestaat niet. Het kan bij mij altijd beter en niets is dus perfect. Het is nooit af. Dus waarom zou je actie ondernemen als het toch niet perfect kan zijn? Dan is het toch beter om het uit te stellen? Als je geen actie onderneemt, kan niemand je aanspreken op het resultaat. Deze angst leidt tot uitstellen en hoe meer je uitstelt, hoe moeilijker het wordt actie te ondernemen. Dit is een vicieuze cirkel die uiteindelijk leidt tot stilstand. En ik heb het zelf ervaren. Mijn wereldje werd op een gegeven moment wel heel erg klein.

Totdat iemand me een paar keer de volgende vraag stelde: “Wat als je er morgen niet meer zou zijn, hoe zou je willen dat mensen in je omgeving jou herinneren”? Als iemand die altijd perfect wilde zijn en daardoor nooit de moeite of tijd nam om belangstelling te tonen of leuke gezellige dingen te ondernemen? Of als iemand die zichzelf accepteert met al zijn/ haar imperfecties en daardoor  vrolijk, blij en gelukkig in het leven staat?

Hoe zou het voelen om niet meer continu tegen je eigen (verzonnen) beperkingen aan te lopen?

Niet meer te denken dat je het niet kan of dat je niet goed genoeg bent? Niet meer te denken dat anderen het beter doen of dat je hopeloos mislukt als je actie onderneemt? Heerlijk toch?

Lekker vrij van dwangmatige gedachten, die voorkomen dat je geniet en blij bent met het resultaat. Kortom, genieten van het proces zonder je druk te maken om het resultaat. Trots zijn op jezelf en wat je hebt bereikt!

Perfectionisme loslaten is een proces van bewustwording. En die bewustwording, kan ik je vertellen, die krijg je niet in een dag. Het is een kwestie van heel langzaam aan accepteren. En doordat ik op dat moment de juiste personen om me heen had, konden en kunnen die me opvangen als ik weer terug val in het oude “vertrouwde”.

Nu is het voor mij zo waardevol als iemand gemeend tegen me zegt dat ik iets goed gedaan heb. Het is soms nog heel lastig om gewoon Dank je wel te zeggen zonder alle mitsen en maren aan te halen omdat ik het bijvoorbeeld toch nog niet goed genoeg vind.

Het is een kwestie van loslaten en accepteren. Makkelijk gezegd 😉

Misschien kunnen onderstaande inzichten helpen je te realiseren dat je niet altijd perfect hoeft te zijn.

♥ Zoals je bent, ben je prima. Je bent niet de slimste, noch de domste. Niet de beste, noch de slechtste. Er is niemand die perfect is. Niemand! Met al je fouten ben je nog altijd prima. Just Be You.

♥ Je hebt veel meer bereikt dan je beseft. Als je je meer concentreert op wat je goed doet en minder op wat nog beter kan, neemt je gevoel om perfect te willen zijn af. Het is een kwestie van focus. Stop jezelf te vergelijken met je ideaalbeeld en begin met waarderen wie je werkelijk bent

♥ Vergelijk jezelf niet met anderen. Het gras lijkt altijd groener aan de overzijde, maar dat is het zelden. Jezelf continu vergelijken met anderen is de snelste manier om ontevreden te worden over je eigen leven.

♥ Stel jezelf eens de vraag; als je er morgen niet meer zou zijn, hoe zou je willen dat mensen in je omgeving jou herinneren? Als iemand die altijd perfect wilde zijn en daardoor nooit de moeite of tijd nam om belangstelling te tonen of leuke gezellige dingen te ondernemen? Of als iemand die zichzelf accepteert met al zijn/ haar imperfecties en daardoor  vrolijk, blij en gelukkig in het leven staat?

♥ Elk resultaat is een goed resultaat. Van elk resultaat leer je, waardoor je kunt groeien. En als je genoeg groeit, kom je vanzelf waar je wilt zijn. Als je wacht op het perfecte moment, op het perfecte resultaat, kun je heel lang wachten. Je hebt je rijbewijs toch ook niet na één les gehaald? Of, hoe heb je leren fietsen?

♥ Zonder mislukking is er geen succes. Dat is een universele wet. Mensen die succesvol zijn, hebben ook vaak teleurstellende resultaten geboekt. Ze zijn weer opgestaan en verder gegaan. Je mislukt alleen als je opgeeft of als je nooit iets probeert.

♥ Een inzet van 200% bestaat niet. Elke machine die op 200% loopt, gaat vroeg of laat stuk. Elk mens dat altijd 200% geeft, stort vroeg of laat in. Het is beter te steven naar 80% en het langer vol te houden. Het is ook makkelijker.

♥ Waarom wil je perfect zijn? Om je goed te voelen? Maar waarom voelt perfectionisme dan zo vaak verlammend? Wat heeft het voor zin je goed te voelen als de weg ernaar toe (perfectionisme) niet goed voelt? Je zult je nooit goed voelen als je altijd perfect probeert te zijn. Nooit!

♥ Niemand verwacht dat je perfect bent. En de mensen die dat toch van je verwachten doen dat omdat ze dat ook van zichzelf verwachten. Dat is toch niet jouw probleem? Jij accepteert het toch ook als anderen fouten maken? Waarom accepteer je dat dat niet bij jezelf?

♥ Geef jezelf veel complimenten. Sta eens stil bij je successen. Heb je een taak volbracht? Feliciteer jezelf. Heb je iets niet perfect gedaan? Feliciteer ook dan jezelf, je hebt in ieder geval iets gedaan!

♥ Stop met vechten tegen de realiteit. De realiteit is dat niemand perfect is. Als je vecht tegen deze realiteit, verlies je altijd. Het is niet natuurlijk te wensen om dat de realiteit anders is dan het is. Perfectionisme is wensen dat de realiteit een illusie is. Hoe slim is dat?

In imperfectie zit schoonheid!

Hoe beroemd zou de toren van Pisa zijn als deze rechtop stond? Wie is interessanter, Oprah Winfrey of een supermodel met een perfect gezicht? Uit imperfectie kan ook succes voortkomen.

Het beroemde gele post-it blokje is het resultaat van lijm die niet goed plakte. Jouw karakter en unieke eigenschappen zijn ontstaan door vallen en opstaan. Je hoeft niet perfect te zijn. Je hoeft alleen maar jezelf te zijn! JUST BE YOU!

Nog even terug naar mezelf. Ben ik dan niet meer perfectionistisch? O, jawel hoor!

Je wilt niet weten hoe vaak ik dit bericht heb door gelezen, veranderd heb, aangepast of toch nog een paar keer heb herschreven.

Gelukkig heeft mijn Mister Perfecto de laatste tijd ook eens behoefte aan een vrije dag en kan ik zo heerlijk werken aan wat ik graag doe. Tussen door belt hij nog wel eens op om, denk ik, te vertellen dat het nog niet goed genoeg is. Maar deze keer laat ik hem niet uitpraten en gooi gewoon de hoorn er lekker op!

“I do not try to be better than anyone else. I only try to be better than myself”.

Heb je ook wel eens last van die opdringerige Mister Perfect? Leuk om dan hieronder een berichtje achter te laten om te vertellen hoe jij ‘m de deur wijst.

Goed voor jezelf zorgen en perfectie loslaten is de ultieme vorm van zelfliefde en jezelf op waarde schatten. Maar andersom werkt het ook, als jij beter voor jezelf gaat zorgen ga je vanzelf meer van jezelf houden. En zo is het cirkeltje dan eindelijk rond.

Vind jij het moeilijk om jezelf op de eerste plaats te zetten, maar ben je ondertussen zo moe dat je niet meer weet hoe je alles voor elkaar moet krijgen? Dan is de cursus ‘Van Jezelf Houden’ speciaal voor jou geschreven..