Running Buddha

Running Buddha

Running Buddha
Je balans vinden met hardlopen
Auteur: Sakyong Mipham

Als fervent hardloper past Mipham meditatietechnieken toe op hardlopen: je eigen lichaam liefdevol waarnemen, je grenzen erkennen en haalbare doelen stellen. Hij laat zien dat hardlopen innerlijke stilte en geluk kan opleveren, wat de kwaliteit van het dagelijks leven verbetert.

In Running Buddha deelt hij zijn inzichten en oefeningen met beginnende en ervaren (duur)lopers.’

Dat is wat er o.a. op de achterkant van dit boek geschreven staat.

Running Buddha

Mijn nieuwsgierigheid was gewekt. Ik ben een beginnende loper, niet onbekend met meditatie, en het gunstig effect daarvan, en heel benieuwd hoe deze twee aspecten tot een eenheid gebracht kunnen worden. Want zeg nou zelf; in eerste instantie lijken er geen grotere tegenpolen: hardlopen is fysiek, beweging, soms zelfs nogal een ego-ding. En meditatie staat toch vooral voor stilzitten, mentale verlichting, een matter of the mind.

Inmiddels heb ik wel al kennis gemaakt met het fenomeen ’je hoofd leeglopen’, en dat is heerlijk! En als die korte loopjes van mij dat effect al heeft, kan ik me iets voorstellen bij een echte ‘runners-high’ bij de echte duurlopers. Toch is dat niet precies wat de schrijver bedoelt.

Ondanks dat de auteur altijd veel aan verschillende sporten heeft gedaan, is hij pas later serieus gaan hardlopen. Meditatie heeft hij echter zijn hele leven beoefend als onderdeel van zijn culturele en spirituele achtergrond.

Relatie tussen mediteren en hardlopen

‘De relatie tussen mediteren en hardlopen is in mijn ogen heel natuurlijk, want de ene discipline traint de geest en de andere het lichaam.’ Dit boek is geen trainingsgids, maar een methode om elementen van meditatie te integreren in de activiteit van het hardlopen.

‘Mensen zeggen soms: ‘Hardlopen is mijn meditatie’. Hoewel ik begrijp wat ze ermee bedoelen, blijf ik er toch bij dat in werkelijkheid hardlopen hardlopen is en meditatie meditatie. Ze hebben niet voor niets verschillende namen’.

Het een is niet beter dan het ander. Lichaam en geest hebben allebei aandacht nodig. ‘De aard van het lichaam is vorm en materie. De aard van de geest is bewustzijn.’ Bewegen is goed voor het lichaam, kalmte is goed voor de geest, zo houd je de boel in balans.

Grenzen

Tot zover de inleiding. Vervolgens wordt aandacht besteed aan de opbouw van een goede basis. Dat was even slikken, voor mij als beginnende loper. Want het houdt in: ’dat je genoeg hardloopt, zonder over je grenzen te gaan, om voldoende hardheid in je botten en kracht in je spieren en pezen op te bouwen.’ Dat proces neemt zo’n twee jaar in beslag. (Toen moest ik even slikken).

Mipham vergelijkt dit proces van versterken van de inherente structuur van het lichaam door regelmatig en langere tijd te hardlopen, met het trainen en ontwikkelen van de geest in meditatie. Hij haalt regelmatige Tibetaanse woorden en wijsheden aan om de zaak te verduidelijken.

Het Tibetaanse woord voor meditatie is gom, wat in essentie betekent: ‘gewend raken aan, vertrouwd maken met’. Vertrouwd maken van de geest met wat jij hem wilt laten doen. ‘ De botten en de pezen van de geest zijn aandacht en gewaarzijn.  Aandacht is de kracht van de geest en gewaarzijn is zijn flexibiliteit.’

In onze westerse cultuur zijn wij niet erg bekend met meditatie als algemeen onderhoud, zeg maar. Terwijl ook de geest ‘uit vorm’ kan zijn door hier onvoldoende aandacht aan te besteden. Als de basis van de geest goed is opgebouwd kun je meer druk en stress hanteren.

Helderheid

‘Er bestaat een direct verband tussen fysieke inspanning en geestelijke ontspanning. De helderheid die we in meditatie ervaren is echter niet het gevolg van fysieke activiteit. Helderheid is wat de geest is, net als de hemel. Stress en spanning zijn de wolken.’

Voor een goed, evenwichtig leven moeten we dynamisch en actief zijn, maar ook rust nemen en de diepte opzoeken. Wat een dis-balans precies teweeg brengt in je lijf wordt heel helder omschreven in het boek. Niet alleen fysiek, maar ook een afgestompte, uitgeputte geest is het gevolg.

Belang van de adem

Ook het belang van de adem komt aan bod. Hoe ons vermogen adem te halen direct in verband staat met onze energie en levenskracht. Bewust in- en uit ademen is zeer heilzaam voor lichaam en geest. En hoe we dit bewust kunnen sturen en gebruiken. Hoe adem zich ‘gedraagt’ en invloed heeft op onze geest.

Vervolgens wordt er een paragraaf besteed aan het leren mediteren, het belang van een ritueel, vastberadenheid, tolerantie en discipline.

Toen het hardlopen serieuze vormen aannam voor Miphan ging hij bepaalde principes van het mediteren toepassen. Zo ontwikkelde hij de vier fases: tijger, leeuw, garoeda en draak. De ‘vier waardigheden’ uit de Shambhala-traditie van krijgerschap. Ze symboliseren de innerlijke ontwikkeling van een moedig persoon.

Dit proces van krijgerschap wordt vervolgens uitgeschreven, in hoofdstukken, in het boek, met steeds de link naar het hardlopen.

De tijger. Het principe van aandachtigheid wordt gelinkt aan het werken aan de techniek van het opbouwen van een goede basis.

De Leeuw. Geassocieerd met vreugde, ontstaan door goed gedrag. In deze fase kun je genieten van je fitheid.

Garoeda ( een mythische adelaar achtige vogel, die zowel twee armen als twee vleugels heeft). Symbool voor ondoorgrondelijk kracht en ontzagwekkendheid van de geest. Nu kunnen we onszelf gaan uitdagen.

De draak. Symboliseert wijsheid, intelligentie, vooruitziendheid en alwetendheid. In deze fase baseren we het hardlopen op mededogen en intelligentie.

Deze vier waardigheden volgen elkaar op, maar staan nooit los van elkaar.

Niet opgeven

Ook wordt aandacht besteed aan het volhouden, geïnspireerd blijven, motivatie, je doel niet voorbij streven. De valkuilen en overreacties.

‘Een deel van de boodschap van meditatief hardlopen is dat we spiritualiteit en het dagelijks leven niet meer kunnen scheiden.’

Als je dit zo even onder elkaar ziet staan, lijkt het een zweverig, mythisch verhaal. Maar niets is minder waar.

De schrijfstijl van het boek is erg toegankelijk, niet vies van humor en steeds vergezelt van voorbeelden waardoor het heel goed leesbaar en begrijpelijk wordt. De Tibetaanse wijsheden zijn juist een extra ‘jus’ en geven diepgang aan het geheel.

Het is een realistisch geschreven uiteenzetting over hoe meditatie en hardlopen elkaar kunnen ondersteunen en de effecten van ieder kunnen versterken. Steeds opnieuw worden er paralellen gemaakt. Hoe het je als mens kan helpen een goede balans te vinden tussen lichaam en geest, waar door je sterk in het leven komt te staan.

Ik vind het een heel inspirerend en onderhoudend boek. De reden dat ik uitgebreid geciteerd heb uit het boek, komt vooral omdat er geen letter teveel in lijkt te staan. Een goede, samenhangende samenvatting maken is echter niet eenvoudig. Elke zin in het boek is informatief, kan niet gemist worden.

Mipham schrijft ook uitgebreid over zijn eigen loop ervaringen en de vreugde die het hem brengt.

Voor mij is het belang van meditatie weer eens aangescherpt. En niet te vergeten, het belang van een sterke geest en hoeveel invloed je daar zelf op hebt.

Je bent niet overgeleverd aan je geest, je bent jouw geest. En door die te trainen, d.m.v. meditatie, ademhaling en gewaarzijn en natuurlijk beweging, sta je stevig aan het roer van jouw eigen leven.

Over de auteur van Running Buddha

Sakyong Miphan werd in 1962 geboren in de geboorteplaats van de Boeddha, Bodhgaya in India, als Ösel Rangdröl Mukpo. Zijn vroegste jaren bracht hij met zijn moeder door in een Tibetaans vluchtelingendorp in Noord-West India. Toen hij zeven jaar oud was, kwam hij naar het westen waar zijn vader hem verder opvoedde op een manier die niet al teveel verschilde van een gewone westerse opvoeding. Hij werd opgeleid in de V.S. en studeerde ook enige tijd in Oxford in Engeland. Hij kreeg veel onderricht en leringen van andere grote leraren uit de Kagyü- en Nyingma-tradities van het Tibetaans boeddhisme. Hij studeerde o.a. een aantal jaren in Nepal onder leiding van wijlen Dilgo Khyentse Rinpoche, een grote leraar uit de Nyingma-traditie, die als een tweede vader voor hem was.

Vanaf 1990 nam hij – op verzoek van de grote leraren uit de Tibetaanse traditie – de leiding over van het netwerk van meditatie- en studiecentra dat zijn vader had opgericht. In 1995 kreeg hij tijdens een grootse ceremonie formeel de titel van Sakyong – leider van zowel de maatschappelijke als de spirituele aspecten van Shambhala – een titel die zijn vader Chögyam Trungpa voorheen gedragen had. Sakyong betekent: ‘Beschermer van de Aarde’. De ceremonie bevestigde formeel Sakyong Mipham Rinpoche’s levenslange verbondenheid om samen met anderen te werken aan het creëren van een verlichte samenleving – de voortzetting van de visie van zijn vader.

Sinds die tijd heeft de Sakyong op vrijwel alle terreinen laten zien hoe hij – zowel door zijn afkomst en opleiding als door zijn persoonlijkheid – als brug kan fungeren tussen de meditatieve en contemplatieve tradities uit het oosten en de westerse cultuur. Hij is tweetalig en kent beide culturen van binnenuit. Dat maakt zijn onderricht niet alleen toegankelijk, maar ook meer dan ooit toepasbaar in het dagelijks leven van het westen.

Ook is hij marathonloper.

Eerder verschenen van hem o.a.:

• ‘Je geest als bondgenoot.’ (2003)
• ‘Meester over je eigen leven’. (2007).

Een bijzonder boek met een heleboel wijsheid erin besloten. Een aanrader voor iedere hardloper. En voor iedereen die een manier zoekt om meer grip op zijn leven te krijgen.