Echt waar géén paniek, want ik ben GEEN zweefteef geworden…ik herhaal : Ik ben GEEN zweefteef geworden !

Nee, ik ben nog steeds de Sofie die iedereen kent…of nog niet kent.

Het zit namelijk zo…

Ik probeer al jaren te geloven in het feit dat het Universum je werkelijk verder helpt om je doelen te bereiken als je er zelf maar hard genoeg in gaat geloven.

Blijkbaar deed ik dat tot een tijd terug onvoldoende overtuigende manier voor het Universum. Hoe hard ik ook werkte aan mijn doelen, tot ik er zelfs ziek van werd…

Het resultaat was gewoon niet in evenwicht met de inspanningen die ik leverde & in het ergste geval zelfs 0 resultaat.

Concreet

Het was op een bepaald moment zelfs zo erg, dat ik zelf wel nog héél erg in m’n doelen bleef geloven, maar toen ik erover vertelde aan m’n omgeving (begrijpelijk… op een paar mensen na) reageerde in termen van : Yeah Right ! Dat zeg je nu al zo lang…Kom maar eens terug als je iets concreet in handen hebt!

Enerzijds voelde ik me gekwetst door zo’n reactie, maar anderzijds gaf het me die extra boost die ik nodig had om vroeg of laat te geraken waar ik al altijd wilde zijn.

Na de zoveelste ziekenhuisronde, ging ik pas echt gaan beseffen dat het leven echt wel broos is, dat ik zonder negatief te denken echt wel een pak minder speeltijd over heb, want het kan echt wel elk moment kan gedaan zijn & dat als ik er echt nog iets van zal willen maken, ik andere stappen zal moeten zetten.

Dankzij dat besef & anders te gaan denken, werd ik als het ware intuïtief geleid naar de stappen die ik moest zetten om op MIJN juiste pad te geraken.

Mijn intuïtie trok mij o.a naar Inge…

Na een paar verrijkende gesprekken met haar , waarin ze op een prettige manier mijn diepste verlangens d.m.v bepaalde oefeningen terug naar boven haalde,weet ik nu, wat ik als ik eerlijk ben, diep vanbinnen al héél lang wist.

Maar ik bleef die telkens ze te dicht in m’n buurt kwamen, terug ondergraven uit een soort angst omdat ze zo onbereikbaar leken…toen.

Inzichten

Door deze gesprekken & oefeningen ben ik tot bepaalde inzichten gekomen, waardoor alles nu plots véél makkelijker gaat.

Inge bracht me ook met nieuwe mensen in contact, waarmee ik intussen ook mee samenwerk aan één van de doelen.

Voor een ander doel ga ik binnenkort samenzitten met een paar toffe madammen die mij intussen héél goed kennen om samen te sparren om ook dat ander project die al véél te lang in m’n hoofd blijft steken, tot een mooi juweeltje te slijpen…

Om er daarna mee naar andere mensen te stappen om het juweel op de markt te krijgen. (ik heb intussen ook al dat pad uitgestippeld)

Na mijn jarenlange aversie naar mijn vroegere school toe (ik vond dat ze hun leerlingen niet genoeg stimuleerden om hun talenten te benutten) heb ik toch terug stappen in hun richting gezet met de vraag of ik eens een dag terug mocht gaan infiltreren bij de kleuters…want met de dingen die ik op zo’n dag zal opsteken ben ik ook iets leuk van plan, waarvan het HOE ik het zal uitwerken intussen ook spontaan mijn mailbox binnen glipte. (zot hé?)

Ik voel me bij elke stap ik zet een stuk zekerder dat ik niet ver meer van mijn einddoel/paradijs zit & dat voelt ZO goed.

Intussen heb ik ook besloten om ook te gaan bloggen voor Just be You waardoor ik nog meer mensen kan meenemen op mijn tocht & hen tegelijk misschien kan inspireren om de eerste stappen op hun tocht te zetten.

Dat zou geweldig zijn !

Call me crazy, maar door al die leuke dingen van de laatste weken, is er nog maar weinig rond me, die me uit m’n lood kan slaan…

Ik heb ook al weken een kakafonie van muziekjes door m’n hoofd zweven, die gaan van de Pointer Sisters tot Ben Howard.

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=g6A6pMO_WKM]
Met stip dan het gitaarmoment waarop “Ben” zingt : I will become what I deserve…

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=yjcn_eOAQRg]

Wel, ik voel het komen !

Ik zit niet ver meer van waar ik altijd al wilde zijn.

En deze keer zal het echt zo zijn, want intussen hebben mijn lijf & ik elkaar ook beter leren, waardoor ik de voor mij beste manieren heb gevonden om verder aan mijn doelen te werken, zonder mijn lichaam daarvoor te moeten afjakkeren.

Ik zie het al in de verte…Jullie ook?