Wijsheid komt met de jaren wordt wel eens gezegd. En wat heb ik dat als tiener en zelfs erna nog honend weggewuifd, maar ik moet zeggen dat ik nu besef dat er toch een kern van waarheid in zit. Wat kun je als mens toch veranderen, en dan spreek ik voor mezelf, en wat bof ik dan toch, eigenlijk. Waarom? Omdat ik om me heen kijk en genoeg mensen zie die star zijn in hun doen en laten, niet leren van dezelfde fouten en de fout altijd bij de ander zoeken, maar nooit zichzelf. Wat is je wereld dan onnodig klein.
“What doesn’t kill you, makes you stronger” vind ik dan zo passend. Veel keuzes veroorzaken pijn en soms is het juist die pijn die een mens nodig heeft om tot een bepaald inzicht te komen. Fouten maken we niet voor niks en ze hebben wel degelijk een doel. Je kunt twee dingen doen: boos zijn op jezelf (of een ander) dat dit je is overkomen, of het grotere geheel zien en er je voordeel mee doen.
Mijn jeugd liep allesbehalve op rolletjes en misschien ga ik daar ooit nog verder op in, maar ik kan je zeggen dat gepest worden tot je 13e er wel in hakt hoor. Mensen beseffen zich niet dat dat een gat slaat in je persoonlijkheid, je loopt als het ware een deuk op en in mijn geval en ik heb daar tijdens mijn volwassen-zijn nog last van gehad. ” Ben ik wel goed genoeg? Doe ik het wel goed? Ik wil zo graag aardig gevonden worden” Ik ben vele jaren stuurloos geweest, ronddolend, ronddwalend en zoekende naar mijn eigen ik. Wie ben ik eigenlijk in essentie?
De puberteit. ..haha…wat een roerige tijd, het babyspek was verdwenen en ik was van lelijk eendje getransformeerd in een mooie sierlijke zwaan. Ik had een soort masker op, ik kon de wereld aan, eigenlijk nu ik er over nadenk, meer overmoedig dan überhaupt iets anders. Wat nou, geen zelfvertrouwen? Ik was toch mooi? Maar dat het binnenste ook telde dat boeide me destijds vrij weinig, ik leefde op de oppervlakte zeg maar. Op dat moment was het goed, ik fladderde en vloog alle kanten uit. Wat kon mij het schelen? Ik was anders dan anders, die kant hield ik angstvallig verborgen achter mijn masker.
Stuurloos
En dan ben je tiener-af, afgestudeerd, en nu dan? Toen voelde ik een soort druk, alsof de maatschappij ineens van je verwachtte dat je in één klap volwassen werd en een gelijk succesvolle carrière nastreefde. Nu had ik niks meer aan mijn looks en moest ik het hebben van mijn brains en toen kwam ook in een klap die onzekerheid weer naar boven. De grote, allesomvattende wereld van volwassenen, het voelde alsof ik verdronk, en op dat moment wilde ik niets liever dan weer heel even dat kleine meisje zijn dat zo graag bij haar dierbare opa aan de hand door de tuin liep.
Ik was nog steeds zoekende, me focussend op alles waar ik niet goed in was. Het kon niet uitblijven: toen kwam ik voor het eerst in aanraking met een depressie. Een depressie die samenhing met het pesten van vroeger en de gevolgen daarvan, traumatische ervaringen in de thuissituatie, en angst.
Angst om niet de persoon te zijn die ik moest zijn van mezelf, de lat steeds te hoog leggend voor mezelf. Eenmaal in die diepe put, kom je er niet snel uit en dankzij medicatie en het lezen van zelfhulpboeken zag ik weer licht aan het einde van de tunnel.
Foute keuzes, foute relaties volgden, maar ze hebben me gemaakt tot wie ik ben en tot op heden zou ik er niets aan veranderd hebben. Ik had schijnbaar zulke zware lessen nodig om tot de zelfreflectie en de zelfkennis te komen die ik nu bezit. Het ging met vallen en opstaan, en soms, nee, eigenlijk heel vaak, wilde ik het liefst blijven liggen, hopende dat het probleem zichzelf zou oplossen.
Maar ik besef nu, 38 jaar later dat ik over een oerkracht beschik, mijn eigen oerkracht die ik aanspreek op het moment dat ik het even niet meer weet. En dat doet me beseffen dat ik niet meer stuurloos ben, maar mijn eigen kompas bezit die me altijd naar het voor mij juiste pad leidt. Voor het eerst in mijn leven ben ik oké, ben ik wie ik zijn moet en voel ik een soort van rust. En die rust, is mijn basis, naar waar ik altijd terug kan, wat voor lessen het leven mij nog geeft, ik kan het aan!
