Veel mensen denken dat geld de belangrijkste motivator is. Hoe beter je het doet, hoe meer je verdient.
Maar in werkelijkheid zijn er maar weinig mensen voor wie geld echt de belangrijkste motivatie is.
Succesmama ben ik gestart omdat ik het ondernemen miste en een mooie toekomst op wilde bouwen voor mezelf en mijn kinderen. Maar mijn allergrootse drijfveer is dat ik iets wilde gaan doen wat mij voldoening gaf en waarmee ik andere vrouwen kon helpen en inspireren.
Natuurlijk is het fijn om daar geld mee te verdienen, maar de vrijheid om te doen wat ik leuk en belangrijk vind is onbetaalbaar. Ik ben nu met minder geld veel gelukkiger dan het leven dat ik leefde in een ‘gouden ei’ tijdens mijn huwelijk.
Wat motiveert mensen nu eigenlijk?
Ik heb het afgelopen jaar veel geinvesteerd in mezelf. Mijn laatste spaarcentjes heb ik in mijn bedrijf en opleiding gestopt. Terwijl het financieel echt geen vetpot was en ik keihard heb gewerkt. Maar ik ben er altijd in blijven geloven. En dat is maar goed ook, want als je er lol in hebt, dan komt het succes vanzelf!
Het gevoel dat wat je doet ook daadwerkelijk iets betekent, voor jezelf of voor anderen is de meest krachtige drijfveer die er bestaat. Het gevoel van dat je er enorm trots op bent, bij elke stap die je zet en echt een doel voor ogen hebt.
Dit werkt voor iedereen zo, jong en oud. Ik zal je een mooi voorbeeld geven van wat ik onlangs heb meegemaakt met mijn zoon.
Verliefd op wat je doet
Net als vele andere kinderen geniet mijn zoon nou eenmaal niet van zijn huiswerk of zijn kamer opruimen (of zijn tas inpakken of….). En heeft ‘spelen’ nou eenmaal meer prioriteit als het moment daar is, dan de dromen die in de toekomst liggen.
Toch heb ik ook bij hem een enorme motivatie gezien toen hij een paar weken geleden een werkstuk moest maken voor school. Hij wist niet goed waar hij het werkstuk over wilde doen, maar na even brainstormen had hij besloten om het over de fotocamera te doen. Een mooi onderwerp, waar veel over geschreven is, dus gingen we gelijk uit school naar de bieb om een informatieboekje te halen over de fotocamera.
Toen we tussen de informatieboekjes aan het neuzen waren ontdekte we een boekje over couveusekinderen. Dat onderwerp sprak hem enorm aan, aangezien hij zelf ook 5,5 week te vroeg geboren is en in de couveuse heeft gelegen. Zijn ogen straalde en het liefste wilde hij daar zijn werkstuk over maken, maar hij had aan de juf al doorgegeven dat hij het over de fotocamera zou doen.
Wat er vervolgens gebeurde was erg mooi. Hij wilde zo graag zijn werkstuk over couveusekinderen doen, dat hij terug naar school is gerend (school ligt naast de bieb) om aan de juf te vragen of hij zijn onderwerp mocht wisselen.
En, dat mocht! Zo trots als een pauw kwam hij dat vertellen. We hebben het boekje over couveusekinderen meegenomen en hij is gelijk gedreven aan de slag gegaan. Vol verbazing heb ik dit gadegeslagen. Hij ging uit zichzelf aan zijn werkstuk werken, hij loopt nu zelfs ver voor op de rest van de klas met zijn werkstuk en praat er vol passie over.
Hierdoor realiseerde ik me dat iedereen te motiveren is. Als je zelf iets maakt, dan wordt je er verliefd op en dat motiveert jou bij alles wat je doet!
