Zorg dat het zin heeft, vlucht MH17

Diep onder de indruk van de gebeurtenissen met betrekking tot vlucht MH17.

Tranen heb ik vergoten bij de beelden op de televisie en zelfs een keer aan manlief gevraagd om de televisie uit te zetten omdat ik het niet meer kon aanzien.

Ik heb twee dochters die nu zelf op vakantie zijn, stel dat zij dat waren….. Wat moeten al deze mensen niet meemaken, voelen, verwerken etc.

Zomaar pats boem… klaar, over en uit.

Dan lees ik het mooie blog bericht op 365 dagen succesvol en ik kan het niet ‘mooier’ beschrijven. Ik raad je aan om het artikel zeker te lezen!

Citaat:

Wat doen we met die tijd? 

Ik krijg deze dagen Jip niet uit mijn hoofd. Hij zit daar maar, samen met dat vliegtuig en hij zegt: zorg dat het zin heeft. De dood van bijna 300 prachtige mensen is zinloos, behalve wanneer wij kiezen dat het anders is. Aan iets verschrikkelijks als dit kun je niet vooraf een reden toedichten. Maar achteraf wel. Sterker nog: misschien zijn we dat wel aan elkaar verplicht. 

Ik leer hetzelfde van de tragedie in Oekraine als wat ik van Jip leerde: ik mag nog even door. Het voelt als volslagen willekeur. Vaak genoeg ben ik over dat stuk van de wereld naar Azië gevlogen. Ik heb ook een Lonely Planet over Bali en Lombok. Ik heb ook een dochtertje met een teddybeer. Het is mijn leven dat daar in de velden ligt – of het had het zomaar kunnen zijn. Ik had daar net zo goed kunnen zitten. Het is een aanslag op ons allemaal. Maar ik mag nog even door. 

Dat is een cadeau met een waanzinnige verantwoordelijkheid. Ik leer dat dit leven elke dag voorbij kan zijn. Ik leer dat het noodlot zichzelf niet aankondigt. Ik leer dat ik niet weet wanneer het klaar is en dat dit per definitie niet zo zal gaan als ik het mezelf wens. Ik leer dat ik een enorme noodzaak, een enorme urgentie in mezelf voel om het zin te geven dat ik er nog ben. Het enorme talent, de energie, de levenslust en ervaring van honderden mensen is ons ontnomen. Ik leer dat ik dus iets méér te doen heb: we hebben dat met elkaar te verdelen om weer gelijk uit te komen. Elke minuut die je niet doorbrengt in liefde voor wat je doet en in liefde voor jezelf en de mensen om je heen, is een verloren minuut. Doe wat je te doen hebt. Leef het leven zoals je dat het allerliefste wilt. Durf. Geniet. Heb lief. Kies. Ga.

Leef! 

Want wij mogen nog even door – en we hebben met elkaar, zoals Jip mij toen in die kerk vertelde, de verantwoordelijkheid om het zinloze zin te geven. Het is het minste wat we kunnen doen.

Lees het artikel hier: wat ik leer van vlucht MH17